بررسی سطح سرمی ویتامین B12 در بیماران مبتلا به لیکن‌پلان

چکیدهمقدمه: لیکن‌پلان دهانی یک اختلال ایمنی پوستی مخاطی مزمن با اتیولوژی ناشناخته است که دارای انواع متعددی می‌باشد. نوع اروزیو و بولوز آن دردناک بوده و احتیاج به درمان دارند. علل متعددی از جمله اختلال ایمنی سلولی، استرس و کمبود برخی ویتامین‌ها برای این بیماری مطرح است. هدف از این پژوهش، مقایسه سطح ویتامین b12 سرمی در بیماران مبتلا به لیکن‌پلان و افراد سالم بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع مورد- شاهدی بود. 20 فرد سالم به عنوان گروه شاهد و 32 فرد مبتلا به لیکن‌پلان دهانی به عنوان گروه مورد انتخاب شدند. سطح سرمی ویتامین b12 در دو گروه ثبت شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم‌افزار spss و آزمون‌های t و chi–square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/0 = ?).یافته‌ها: میانگین سرمی ویتامین b12 در گروه مورد pg/ml 103 ± 87/328 و در گروه شاهد pg/ml 83 ± 35/365 بود. از لحاظ آماری، اختلاف معنی‌داری در دو گروه وجود نداشت (12/0 = p value).نتیجه‌‌گیری: با توجه به محدودیت‌های این مطالعه، ارتباطی بین کمبود ویتامین b12 و بروز بیماری لیکن‌پلان مشاهده نشد.کلید واژه‌ها: ویتامین b12، لیکن‌پلان دهانی، مخاط دهان