مقایسه وضعیت پوسیدگی دندانی در دانشجویان علوم پزشکی و غیر علوم پزشکی شهر همدان در سال 1389

چکیدهمقدمه: با وجود پیشرفت‌های صورت گرفته در شاخه‌های مختلف دندان‌پزشکی، همچنان پوسیدگی دندان شایع‌ترین عفونت جوامع انسانی محسوب می‌گردد که در قالب معضلی حل نشده در فعالیت‌های بهداشتی- درمانی بیشتر کشورهای جهان مطرح است. شاخص (decay, missing and filling teeth) dmft به عنوان یکی از معتبرترین معیارهای بررسی سلامت و وضعیت بهداشت دهان و دندان مطرح است که تحصیلات و عوامل اقتصادی- اجتماعی می‌تواند در آن دخیل باشد. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی شاخص dmft در دانشجویان دندان‌پزشکی، پزشکی، مهندسی و طلاب حوزه علمیه شهر همدان بود.. مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به صورت مقطعی و از نوع توصیفی- تحلیلی بود، 200 دانشجو از چهار رشته مختلف تحصیلی (هر رشته 50 نفر) به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. معاینات بالینی توسط فرد معاینه‌گر که دانشجوی سال آخر دندان‌پزشکی بود زیر نور یونیت و با کمک آینه و سوند صورت گرفت. داده‌های به دست آمده توسط نرم‌افزار spss نسخه 15 تجزیه و تحلیل شد و از آزمون‌های anova و tukey برای بررسی‌های آماری استفاده گردید (05/0 = ?).یافته‌ها: در کل میانگین شاخص dmft برابر 48/3 ± 89/7 بود. میانگین شاخص dmft در چهار گروه تقریباً نزدیک بوده است و به طور کلی بیشترین میانگین مربوط به گروه دندان‌پزشکی بود (02/4 ± 8/8) و در گروه‌های دیگر به ترتیب در طلاب برابر (23/3 ± 48/8)، در مهندسی (34/3 ± 49/7) و در پزشکی (4 ± 72/6) به دست آمد. تک تک شاخص‌ها در همه گروه‌ها اختلاف معنی‌داری داشتند (05/0 > p value).نتیجه‌‌گیری: با توجه به محدودیت‌های این مطالعه، با آن‌که میانگین شاخص dmft در دانشجویان دندان‌پزشکی بیشتر بود، میزان پوسیدگی در گروه دندان‌پزشکی و پزشکی کمتر بود. در مجموع نیاز به تدوین برنامه‌هایی جهت ارتقای سطح نگرش در مورد سلامت دهان جامعه دانشجویی احساس می‌شود.کلید واژه‌ها: دانشجو، پزشکی، پوسیدگی، دندانی