تاثیر روش برداشت پوسیدگی بر استحکام اتصال کامپوزیت رزین به عاج دندان شیری

چکیدهمقدمه:امروزه از روش‌های متنوعی برای برداشت و حذف پوسیدگی دندانی استفاده می‌شود. برداشت پوسیدگی به روش شیمیایی- مکانیکی نوعی تکنیک غیرتهاجمی است که علاوه بر این‌که بافت عفونی را برمی‌دارد، ساختار دندانی سالم را نیز حفظ کرده و از تحریک پالپی و ناراحتی بیمار جلوگیری می‌کند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی استحکام باند برشی نوعی ادهزیو سلف اچ دو مرحله‌ای به عاجدمینرالیزه پس از برداشتن عاج عفونی به وسیله هندپیس در مقایسه با کاریوسالو (carisolv) درمولرهای شیری بود. مواد و روش‌ها:در این مطالعهآزمایشگاهی، 60 عدد دندان مولر شیری دارای پوسیدگی اکلوزالی که به تازگی خارج شده بودند، جمع‌آوری گردیدند. نمونه‌ها به دو گروه تقسیم شدند. هر نمونه به صورت عمودی در جهت باکولینگوال و مزیودیستالبه منظور ایجاد 4 نمونه برش داده شد. در گروه یک پوسیدگی توسط ژل کاریوسالو و در گروه دوم پوسیدگی توسط فرز و هندپیس برداشته شد و سپس نمونه‌ها با کاربرد باندینگ کلیر فیل اس ای باند و کامپوزیت با استفاده از مولد به قطر 4/1 میلی‌متر و ارتفاع 2 میلی‌متر در سطح اکلوزال ترمیم شدند.حدفاصل اتصال در معرض تست استحکام برشی با استفاده از دستگاه تست یونیورسال قرار گرفت. مقادیرعددی استحکام باند برشی برای هرگروه محاسبه شد و با استفاده از نرم‌افزارspss و براساس آزمون آماری t آنالیز آماری انجام گردید (05/0 = ?).یافته‌ها:میانگین استحکام باند برشی در گروه کاریوسالو 1/6 ± 7/19 و در گروه هندپیس 5/5 ± 3/17 مگاپاسکال بود. بین دو روش برداشت پوسیدگی از لحاظ آماری اختلاف معنی‌دار وجود نداشت (308/0=p value).نتیجه‌‌گیری:بر اساس نتایج مطالعه حاضر، بین استحکام باند برشی ترمیم کامپوزیت به عاج آماده شده به هر دو روش برداشت پوسیدگی (کاریوسالو و هندپیس) با استفاده از باندینگ کلیر فیل اس ای باند، تفاوتی وجودنداشت.کلید واژه‌ها:تهیه حفره دندانی، چسباننده‌ها، استحکام باند، دندان شیری