مروری بر بوی بد دهان (هالیتوزیس)

چکیدهمقدمه: بوی بد دهان یا هالیتوزیس شیوعی حدود 33 درصد دارد. در حدود 90 درصد موارد هالیتوزیس منشا داخل دهانی دارد. تشخیص و درمان بوی بد دهان در درجه اول بر عهده دندان‌پزشکان می‌باشد. شرح مقاله: این مطالعه یک مطالعه مروری است که از جستجوی الکترونیکی در ارتباط با هالیتوزیس در pubmed و medline از سال 1980 تا 2012 صورت گرفت. هالیتوزیس فیزیولوژیک، پاتولوژیک، سودو هالیتوزیس (هالیتوزیس کاذب) و هالیتوفوبیا (ترس از بوی بد دهان) در مقاله حاضر بیان شده‌اند. وقتی بیمار معتقد به داشتن بوی بد دهان است آن را هالیتوزیس کاذب و اگر درمان هالیتوزیس واقعی یا کاذب صورت گیرد اما بیمار همچنان معتقد به داشتن بوی بد دهان باشد آن را هالیتوفوبیا می‌نامند. در صورتی که بیماری‌های پریودنتال و ژنژیویت عامل ایجاد کننده هالیتوزیس باشند، علاوه بر درمان‌های پریودنتال معمول و رعایت بهداشت دهان، اسکراب کردن زبان به شدت توصیه می‌شود. تشخیص و درمان هالیتوزیس‌های با منشا روانی مشکل‌تر از سایرین است و اکثر بیماران تحت درمان‌های غیر ضروری قرار می‌گیرند.نتیجه‌‌گیری: بر اساس علت ایجاد کننده هالیتوزیس، طرح درمان‌های متفاوتی وجود دارد که در این مقاله ذکر شده‌اند. این نکته برای دندان‌پزشک مهم است که درک صحیح از این بیماری شایع دهانی داشته باشد و مداخله موثر و درمان صحیحی را به بیمار ارایه دهد.کلید واژه‌ها: هالیتوزیس، اتیولوژی، تشخیص، بهداشت دهان