تاثیر نوع عامل باندینگ و دستگاه لایت کیور بر استحکام اتصال برشی کامپوزیت رزین‌ها به عاج

چکیدهمقدمه: استحکام اتصال برشی یکی از خصوصیات مکانیکی بسیار مهم در دوام بالینی ترمیم‌های همرنگ دندان است. این خصوصیت رابطه مستقیمی با انقباض حین پلیمریزاسیون دارد. در حال حاضر چهار نوع منبع نوری جهت پلیمریزاسیون کامپوزیت رزین‌ها و انواع مختلف عوامل اتصال دهنده در اختیار دندان‌پزشکان می‌باشد. پژوهش حاضر کارایی دو دستگاه لایت کیور qth و led2 و دو نوع عامل اتصال دهنده excite و clearfil se bond را در استحکام اتصال برشی کامپوزیت رزین به عاج بررسی کرده است. مواد و روش‌ها: در این پژوهش آزمایشگاهی، 40 دندان پره مولار انسانی سالم و بدون پوسیدگی پس از ضد عفونی کردن توسط هیپوکلریت سدیم به طور تصادفی به چهار گروه ده تایی تقسیم شدند. روی سطح اکلوزالی عاج هر نمونه، پس از اکسپوز و صاف شدن توسط فرز فیشور توربین، باند کامپوزیت انجام شد. ترمیم‌ها در هر گروه با عامل باندینگ excite یا clearfil se bond باند شده، سپس با دستگاه لایت کیور qth یا led2 سخت می‌شدند. در نهایت، استحکام اتصال برشی نمونه‌ها توسط دستگاه سنجش نیرو سنجیده شد و نتایج توسط آنالیز واریانس یک طرفه و دو طرفه و سپس روش دانکن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/0 = ?).یافته‌ها: در این پژوهش، ترمیم‌های کامپوزیتی باند شده با عامل باندینگ clearfil se bond و دستگاه لایت کیور led2 بیشترین و ترمیم‌های کامپوزیتی باند شده با عامل باندینگ excite و دستگاه لایت کیور qth کمترین مقدار استحکام اتصال برشی را نشان دادند. تجزیه و تحلیل یافته‌ها نشان داد که بین گروه‌ها اختلاف آماری معنی‌دار وجود دارد (03/0 = p value).نتیجه‌‌گیری: با توجه به محدودیت‌های این پژوهش می‌توان گفت که دو سیستم کیور qth و led2 به یک میزان بر استحکام اتصال برشی عوامل باندینگ مختلف تاثیر گذار هستند؛ در حالی که عامل اتصال دهنده عاجی clearfil se bond نسبت به عامل توتال اچ excite، بدون ملاحظه نوع دستگاه سخت کننده، استحکام اتصال برشی بیشتری ایجاد کرد. کلید واژه‌ها: لایت کیور، عامل باندینگ، استحکام اتصال، کامپوزیت رزین.