بررسی فراوانی ضایعه لیکن پلان دهانی در دو دهه گذشته در بیماران مراجعه کننده به بخش آسیب شناسی دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان (87-1367)

چکیدهمقدمه: لیکن پلان بیماری مزمن پوستی- مخاطی نسبتاً شایع همراه با احتمال بدخیمی است. لیکن پلان دهانی در سال‌های اخیر افزایش شیوع نشان داده، احتمال تغییراتی در الگوی اپیدمیولوژیک این ضایعه دهانی وجود دارد. پژوهش‌های مختلفی درباره تغییرات اپیدمیولوژیک لیکن پلان دهانی در نقاط مختلف دنیا انجام شده است. هدف پژوهش حاضر، تعیین تغییرات اپیدمیولوژیک ضایعه لیکن پلان دهانی در بیماران مراجعه کننده به بخش آسیب شناسی دهان دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان طی سال‌های 87-1367 بوده است. مواد و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی، کلیه پرونده‌های بخش آسیب شناسی دهان، فک و صورت دانشکده دندان‌پزشکی اصفهان طی سال‌های 87-1367 مورد بررسی قرار گرفت. جنس و سن بیمار، نوع و محل ضایعه و سال مراجعه ثبت شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری 5/11spss و آزمون آماری anova یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: از 6509 بیمار مراجعه کننده به بخش آسیب شناسی دهان، فک و صورت، 238 نفر (65/3 درصد) مبتلا به ضایعه لیکن پلان یافت شدند که 154 نفر (7/64 درصد) آنها زن بودند. میانگین سنی بیماران 7/12 ± 8/44 بود. شایع‌ترین محل ضایعه، مخاط گونه با فراوانی 1/68 درصد بود.نتیجه‌‌گیری: در طی این دوره بررسی، تعداد مبتلایان به ضایعه لیکن پلان افزایش شیوع داشت و میانگین سنی بیماران مبتلا به لیکن پلان دهانی کاهش داشت. افزایش شیوع این بیماری در سال‌های اخیر ممکن است ناشی از افزایش جمعیت، افزایش مراجعه یا امکان مراجعه به دندان‌پزشکان و متخصصان بیماری‌های دهان و دندان جهت تشخیص بهتر باشد. بنابراین انجام برنامه های منظم جهت پیگیری، تشخیص و درمان گروه‌های پر خطر توصیه می‌شود. کلید واژه‌ها: لیکن پلان دهانی، تغییرات اپیدمیولوژیک، ضایعات سفید دهان.