تاثیر ریختن مجدد بر آزادسازی عناصر نوعی آلیاژ بر پایه فلز (Base Metal)

چکیدهمقدمه: سمیت آلیاژهای دندان‌پزشکی به ترکیب آن آلیاژ و عناصری که آزاد می‌کنند، بستگی دارد. که این موضوع خود ممکن است تحت تاثیر عمل ریکستنیگ آلیاژ قرار گیرد. هدف از این پژوهش، ارزیابی تاثیر ریختگی مجدد در آزاد‌سازی عناصر آلیاژ بیس متال نوع verabond بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی آلیاژ verabond مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا الگوهای مومی مکعب مستطیلی در ابعاد ( mm4/1×13×11) تهیه شدند و سپس دیسک‌های آلیاژ ( mm4/1×13×11) با ترکیب صد در صد آلیاژ تازه، 50 درصد ریختگی و 50 درصد ریختگی مجدد، صد در صد ریختگی مجدد تهیه شدند و سپس دیسک‌های آلیاژ همانند شرایط کلینیکی اتمام و پرداخت شد پالیش شده و در اتوکلاو استریل شد. هر نمونه در دمای 37 درجه سانتی‌گراد داخل بزاق مصنوعی به مدت 72 ساعت نگهداری شد. سپس نمونه‌ها از داخل بزاق خارج گردید و برای اندازه‌گیری به وسیله دستگاه اسپکتروفتومتری اتمیک ابزوربشن جهت بررسی عناصر فلزی آزاد فرستاده شد و نتایج به وسیله آزمون‌های آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تکمیل کننده tukey مورد بررسی قرار گرفتند (05/0 = ?).یافته‌ها: در سه ترکیب تهیه شده از آلیاژ verabond آزمون نشان دهنده اختلاف معنی‌داری بین گروه ریختگی و ریختگی مجدد بود. آزادسازی عناصر به ترتیب تیتانیوم، نیکل، آلومینیوم و کروم در روش ریختگی مجدد به صورت معنی‌داری بیشتر از روش ریختگی بود. (05/0p value < ) عناصر برلیوم، مولیبدن و کبالت پایین‌تر از حد تشخیص دستگاه اسپکتروفتومتری بودند.نتیجه‌‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه انجام عمل ریختگی مجدد باعث افزایش آزادسازی عناصر آلیاژ می‌شود و بهتر است از انجام عمل ریختگی مجدد اجتناب شود.کلید واژه‌ها: بزاق مصنوعی، اسپکتروفتومتری اتمیک، روش ریختگی دندانی.