بررسی دقت نگاره‌های پانورامیک، پری‌اپیکال موازی و توموگرافی اسپیرال در تعیین فاصله کرست آلویول تا دیواره فوقانی کانال مندیبل

چکیدهمقدمه: کاربرد ایمپلنت‌های دندانی، روش شایع در درمان کامل یا نسبی افراد بی‌دندان می‌باشد. جایگذاری و قرار دادن ایمپلنت، نیازمند ارزیابی دقیق رادیوگرافیک از محل جراحی می‌باشد که در مندیبل لازم است از ایجاد عوارض جانبی و آسیب عصبی عروقی جلوگیری شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین دقت توموگرافی اسپیرال، رادیوگرافی پری‌اپیکال و پانورامیک در اندازه‌گیری فاصله بین دیواره فوقانی کانال مندیبولار و کرست آلویولار بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی سه عدد مندیبل خشک انسانی انجام شد. گلوله‌های فلزی به قطر 5 میلی‌متر بر روی آن‌ها چسبانده شد. سه گلوله در سمت چپ و سه گلوله در سمت راست هر مندیبل قرار داده شد. پس از پوشاندن سطح مندیبل با یک لایه موم 5 میلی‌متری جهت بازسازی بافت نرم، از هر مندیبل رادیوگرافی‌های پری‌اپیکال، پانورامیک و توموگرافی اسپیرال تهیه گردید. سپس مندیبل‌ها برش داده شد و اندازه واقعی کرست آلویول و دیواره فوقانی کانال مندیبولار در هر ناحیه اندازه‌گیری شد. پس از جمع‌آوری داده‌ها به کمک آزمون‌های paired-t و repeated measures anova داده‌ها بررسی و نتایج آنالیز شدند (05/0 = ?). یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین سه تکنیک مقایسه شده تنها تکنیک پری‌اپیکال با اندازه واقعی تفاوت معنی‌داری ندارد (05/0 > p value). همچنین بین اندازه‌های حاصل از تکنیک توموگرافی و پانورامیک با یکدیگر از نظر آماری تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (05/0 > p value). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش به منظور تعیین و ارزیابی دقیق محل جایگذاری ایمپلنت و تعیین دقیق ارتفاع استخوان در مندیبل، تکنیک پری‌اپیکال موازی پیشنهاد می‌شود؛ گرچه توموگرافی نیز جهت فراهم نمودن اطلاعاتی در بعد عرضی باید مد‌نظر قرار گیرد. کلید واژه‌ها: توموگرافی،