تاثیر تزریق بی‌حسی موضعی بر شرایط بهبودی پس از عمل در کودکان متعاقب درمان دندان‌پزشکی تحت بیهوشی عمومی

چکیدهمقدمه: بی‌قراری پس از عمل عارضه شایعی است، عوامل متعددی از جمله زود به هوش آمدن در محیط نا‌آشنا، نوع بیهوشی، روحیات کودک، درد، طول مدت بیهوشی و سن بروز در آن موثر هستند. هدف این پژوهش، مقایسه دو روش بیهوشی عمومی با و بدون تزریق بی‌حسی موضعی در کودکان داوطلب بیهوشی عمومی بر بی‌قراری در اتاق بهبودی پس از عمل بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی آینده‌نگر یک سوکور، تعداد 60 کودک داوطلب بیهوشی عمومی در دو گروه وارد مطالعه شدند. نگهداری بیهوشی در دو گروه یکسان بود. در گروه مطالعه در هنگام کار دندان‌پزشکی دندان‌های کار شده با استفاده از یک کارپول لیدوکایین و اپی‌نفرین با روش انفیلتراسیون بی‌حس شدند. بهبودی پس از عمل با بررسی بی‌قراری کودکان در دو گروه مقایسه شد. داده‌ها با استفاده از آزمون mann-whitney، t-test، آنالیز واریانس و آزمون همبستگی spearman تجزیه و تحلیل شدند (05/0 = ?).یافته‌ها: میانگین سن، جنس و تعداد درمان‌های دندان‌پزشکی انجام شده در دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت. بی‌قراری در دقیقه 15 و 30 در گروه با بی‌حسی موضعی برابر 92/3 ± 63/9 و 58/2 ± 8 و به طور معنی‌داری کمتر از گروه بدون بی‌حسی موضعی بود (013/0 = p value و 140/0 = p value). میزان بی‌قراری در دقایق 45 و 60 اختلاف معنی‌داری بین دو گروه نشان نداد (872/0 = p value و 480/0 =p value ).نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر تزریق بی‌حسی موضعی در پایان عمل باعث کاهش بی‌قراری در کودکان مورد مطالعه می‌شود. بنابراین استفاده از این تکنیک در مورد کودکانی که منع استفاده بی‌حسی موضعی ندارند توصیه می‌شود.کلید واژه‌ها: دندان‌پزشکی کودکان، بیهوشی عمومی، بی‌حسی موضعی، اتاق بهبودی پس از عمل.