بررسی مقایسه‌ای اثرات سایکولوژیک چهار تکنیک آرام بخشی وریدی در حین جراحی ایمپلنت دندانی

چکیدهمقدمه: آرام بخشی بیدار وریدی جهت کنترل اضطراب و افزایش تحمل بیمار به طور وسیعی در اعمال جراحی ایمپلنت دندانی استفاده می‌شود. استفاده از داروهای متنوع، باعث می‌شود بیماران احساسات متنوعی را تجربه کنند. در این پژوهش احساسات بیماران حین آرام بخشی با چهار رژیم دارویی وریدی در اعمال جراحی ایمپلنت دندانی با هدف مشخص کردن بهترین تکنیک بررسی شده است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسویه‌کور، 112 بیمار داوطلب ایمپلنت دندانی در چهار گروه مطالعه شدند. گروه اول میدازولام، گروه دوم میدازولام/فنتانیل، گروه سوم میدازولام/استامینوفن و گروه چهارم میدازولام/کتامین دریافت کردند. در پایان مرحله بهبودی از آنان در خصوص احساساتشان حین جراحی سوال شد و اطلاعات با استفاده از آزمون‌های pearson's chi-square، mann-whitney، anova و kruskal wallis تجزیه و تحلیل شدند (05/0 = ?). یافته‌ها: آزمون pearson's chi-squareاز نظر سن، جنس، تحصیلات و آزمون anova در زمان بهبودی، زمان جراحی و میزان میدازولام مصرفی اختلاف معنی‌داری بین گروه‌های مورد مطالعه نشان نداد. در آزمون kruskal wallis احساسات خوشایند در چهار گروه تفاوت معنی‌داری نشان داد (001/0 > p value). در تکمیل آن، آزمون mann-whitney نشان داد که فراوانی احساسات خوشایند بین گروه میدازولام و میدازولام/کتامین تفاوت معنی‌دار ندارد (084/0 = p value)؛ اما فراوانی احساسات خوشایند در گروه میدازولام/فنتانیل به طور معنی‌داری از گروه میدازولام بیشتر بود (008/0 = p value). فراوانی احساسات خوشایند در گروه میدازولام/ استامینوفن به طور معنی‌داری از گروه میدازولام/ کتامین بیشتر بود. (001/0 > p value). در آزمون kruskal wallis میزان شیوع احساسات ناخوشایند در چهار گروه تفاوت معنی‌داری نداشت (211/0 = p value). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، استفاده از ترکیب آرام بخش و مسکن باعث می‌شود که بیمار احساسات خوشایند بیشتری را حین کار داشته باشد و سبب افزایش کیفیت آرام بخشی، همکاری بیمار و رضایت او از آرام بخشی می‌شود. کلید واژه‌ها: آرام بخشی، هوشیاری، ایمپلنت‌های دندانی، روحی- روانی.