بررسی مقدماتی میزان اثر بخشی مخاط چسب آفتوژل در درمان زخم‌های آفتی مینور مخاط دهان

چکیدهمقدمه: اثر بخشی تریامسینولون در درمان علامتی آفت دهانی، در منابع پزشکی به عنوان بهترین درمان معرفی شده است. یکی از چالش‌های بزرگ دارو درمانی در تمام دنیا، طریقه دارو رسانی به بافت‌های هدف است و این‌که چگونه می‌توان از کمترین میزان دارو به بهترین نحو برای دسترسی به اندام آسیب دیده استفاده کرد. هدف از این پژوهش مقدماتی، تمرکز بر حداقل مقدار داروی لازم بر روی زخم آفتی مینور مخاط دهان و بررسی کارایی این روش بود.مواد و روش‌ها: برای انجام این کارآزمایی بالینی مقدماتی (pilot) دوسوکور، شکل جدید مخاط چسب با هدف دوگانه تمرکز دارو و پانسمان زخم آفت، طراحی و ساخته شد. با اضافه نمودن داروی تریامسینولون به پایه مخاط چسب آزمایش‌های بالینی بر روی 40 بیمار بدون بیماری سیستمیک و یا سابقه مصرف دارو، انجام شد که تنها 23 نفر از آنان در این مطالعه تا پایان، همکاری نمودند و نتایج قابل استنادی از ایشان دریافت شد. 14 نفر دارو و 9 نفر دارونما دریافت کردند. درد بیماران با شاخص (visual analogue scale) vas و قطر آفت بر حسب میلی‌متر اندازه‌گیری و نتایج توسط نرم‌افزار spss و آزمون آماری mann-whitney تجزیه و تحلیل شد (05/0 = ?).یافته‌ها: در گروهی که دارو دریافت کرده بودند، ابعاد ضایعه (026/0 = p value) و درد آفت (043/0 = p value)، در جلسه دوم به صورت معنی‌دار کمتر از گروه دارونما بود. اما در جلسه سوم تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/ > p value).نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، اضافه نمودن تریامسینولون به پایه مخاط چسب، در کوتاه مدت اثر معنی‌داری نسبت به دارونما بر روی اندازه و میزان درد آفت دهان دارا است و می‌توان از این روش جهت کاهش درد و تسریع روند بهبودی آفت استفاده نمود.کلید واژه‌ها: استیوماتیت، آفت، روش دوسوکور، اثر دارونما.