بررسی مقایسه‌ای مقاومت به شکست دندان ترمیم شده با دو روش اینله کامپوزیت رزین و ترمیم مستقیم

چکیدهمقدمه: یکی از محاسن کامپوزیت رزین به عنوان ماده ترمیمی، توانایی برگرداندن استحکام از دست رفته دندان است. نحوه کاربرد کامپوزیت رزین‌ها می‌تواند بر روی این توانایی تاثیر بگذارد. بدین جهت طی یک بررسی آزمایشگاهی اثر دو روش ترمیم با کامپوزیت رزین با استفاده از عوامل باند مینایی و عاجی بر مقاومت به شکست دندان ترمیم شده مورد مطالعه قرار گرفت. مواد وروش‌ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی تعداد 50 عدد دندان پرمولار سالم گردآوری و به 5 گروه تقسیم شدند و پس از مانت در آکریل و تهیه حفره‌های مزیواکلوزودیستالی با روش‌های زیر ترمیم گردیدند. گروه 1 دندان‌های ترمیم شده به روش اینله رزین کامپوزیت، گروه 2 دندان‌های تراش نخورده به عنوان گروه شاهد، گروه 3 دندان‌های ترمیم شده به روش اچینگ مینا و کاربرد عامل باندینگ مینایی و ترمیم با رزین، گروه 4 دندان‌های تراش خورده ترمیم نشده و گروه 5 دندان‌های ترمیم شده با اچینگ مینا و کاربرد عامل باند کننده عاجی و ترمیم با رزین کامپوزیت. پس از آماده‌سازی نمونه‌های هر گروه تحت نیروی فشاری نتایج تحت آنالیز واریانس یک طرفه و مقایسه دو به دو توسط آزمون t قرار گرفتند (05/0 = ?). یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار برای گروه‌های 1 تا 5 به ترتیب در گروه 1 برابر 87 (16/23) -گروه 2 برابر 142 (77/53)- گروه 3 برابر 87/60 (52/11)- گروه 4 برابر 12/41 (08/12) و در نهایت گروه 5 برابر 5/91 (60/23) کیلوگرم نیرو محاسبه گردید. آنالیز آماری یافته‌ها وجود تفاوت معنی‌دار بین گروه‌های 2، 3 و 4 را نشان داد (05/0 > p value). گروه‌های1 و 5 تفاوت معنی‌داری نداشتند (05/0 < p value). نتیجه‌گیری: دندان‌های تراش خورده ترمیم نشده ضعیف‌تر از دندان‌های ترمیم شده بودند. ترمیم دندان‌ها به روش اینله کامپوزیتی و روش اچینگ مینا همراه با کاربرد مواد باند کننده عاجی مقاومت به شکست دندانی را افزایش داد؛ اما از این نظر با هم تفاوتی نداشتند. ترمیم دندان‌ها با استفاده از کامپوزیت رزین باند شده سبب افزایش مقاومت به شکست دندان‌های تراش خورده گردید. کلید واژه‌ها: کامپوزیت رزین‌ها، باندینگ دندانی، اینله‌ها.