بررسی تاثیر چند روش آماده‌سازی سطحی بر میزان استحکام باند کامپوزیت تعمیر شده

چکیدهمقدمه: گاه تعمیر رستوریشن‌ها نسبت به جایگزینی کامل آن‌ها، روش مناسب‌تری می‌باشد. با این حال به دلیل استحکام باند ضعیف از روش‌های آماده‌سازی سطحی مختلفی برای بهبود باند بین دو کامپوزیت استفاده می‌شود. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر چند روش آماده‌سازی سطحی بر میزان استحکام باند کامپوزیت تعمیر شده بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 56 نمونه کامپوزیتی (filtek supreme ) تهیه و به طور تصادفی به 7 گروه (یک گروه شاهد و 6 گروه آزمایش) تقسیم شدند. سپس یکی از درمان‌های زیر جهت آماده‌سازی سطح کامپوزیت در هر گروه انجام گردید:گروه 1: فرز الماسی + اسید فسفریک + عامل باندینگ (single bond )، گروه 2: فرز الماسی + اسید فسفریک + سایلن + single bond ، گروه 3: فشار هوا (ذرات اکسید آلومینیوم µm 50) + اسید فسفریک + single bond، گروه 4: فشار هوا + اسید فسفریک + سایلن + single bond، گروه 5: فرز الماسی + اسید فسفریک + clearfil repair و گروه 6: فرز الماسی + اسید فسفریک + clearfil se bond.پس از باند کامپوزیت جدید نمونه‌ها به مدت 24 ساعت در آب مقطر c?37 نگهداری شدند و استحکام باند برشی آن‌ها توسط دستگاه تست یونیورسال سنجیده شد. نتایج توسط آزمون‌های one- way ,anova و tukey بررسی شدند (05/0 = ?).یافته‌ها: بیشترین استحکام باند مربوط به گروه‌های 2 و 5 بود که اختلاف آماری معنی‌داری نسبت به هم نداشتند (064/0 = p value) و کمترین میزان مربوط به گروه 1 بود. باندینگ clearfil se bond نتایج بهتری از single bond (039/0 = p value) و clearfil repair نتایج بهتری از clearfil se bond نشان داد (038/0 = p value).نتیجه‌‌گیری: در پژوهش حاضر آماده‌سازی سطح توسط فرز الماسی اثرات بهتری نسبت به سایش با فشار هوا داشت. کاربرد سایلن در افزایش استحکام باند موثر بود. عامل باندینگ clearfil repair بیشترین تاثیر را بر میزان استحکام باند کامپوزیت تعمیر شده داشت. کلید واژه‌ها: کامپوزیت رزین‌ها، سایلن، عامل باندینگ، سایش با فشار هوا، دندانی.