مقایسه کارایی سه تکنیک پرتونگاری پری ‌اپیکال در تفکیک ریشه‌های دندان مولر دوم فک بالا و حذف همپوشانی با قوس گونه‌ای

مقدمه: تهیه رادیوگرافی خوب با زاویه مناسب به ویژه در دندان‌های چند ریشه‌ای می‌تواند اطلاعات صحیح و مفیدی را به دندان‌پزشک بدهد. هدف از این پژوهش، مقایسه سه روش موازی، تیوب شیفت مزیالی و روش نیمساز برای تفکیک کانال‌های باکالی و پالاتالی دندان مولر دوم بالا از یکدیگر و از قوس گونه‌ای در رادیوگرافی‌های پری ‌اپیکال بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش مقطعی، از 80 دندان مولر دوم بالا با سه تکنیک موازی، تیوب شیفت مزیالی و روش نیمساز تعداد 240 رادیوگرافی پری اپیکال تهیه شد (هر تکنیک 80 کلیشه) و مورد ارزیابی قرار گرفت. برای هر یک از رادیوگرافی‌ها 4 نمره (از 0 تا 3 بر اساس میزان همپوشانی ریشه‌ها بر هم و بر قوس گونه) در نظر گرفته شد. داده‌ها توسط آزمون chi2 آنالیز شدند (05/0 = ?). یافته‌ها: در مقایسه‌ای که بین سه روش تکنیک موازی و شیفت مزیالی و نیمساز انجام شد، مشخص گردید که در 8/73 درصد موارد در تکنیک موازی، تفکیک کامل ریشه‌های دندانی از یکدیگر و از قوس گونه صورت گرفته است. همین مورد در روش مزیالی در 5/57 درصد و در روش نیمساز 40 درصد موارد بود. تفاوت معنی‌داری بین سه روش مشاهده شد (05/0 > p value). نتیجه‌‌گیری: طبق نتایج این پژوهش، در نگاره‌های با شیفت مزیالی، تفکیک قوس گونه از ریشه‌های دندانی دیده شد؛ اما خود ریشه‌ها بر روی هم همپوشانی نشان داد. اما در تکنیک موازی، می‌توان تفکیک کامل ریشه‌ها از قوس گونه را نیز مشاهده نمود. روش مزیالی در بیمارانی که امکان انجام روش موازی در آن‌ها نمی‌باشد انتخاب بعدی است اما روش نیمساز به علت همپوشانی قوس بر ریشه‌ها توصیه نمی‌شود. کلید واژه‌ها: رادیوگرافی، گونه، موقعیت‌یابی.