بررسی بافت‌شناسی اثر تزریق داخل صفاقی دگزامتازون و هیدروکورتیزون بر التهاب مفصل گیجگاهی- فکی در موش آزمایشگاهی

چکیدهمقدمه: اختلال مفصل گیجگاهی- فکی یکی از شایع‌ترین اختلالات فکی است. کورتیکواستروییدها از جمله داروهایی هستند که در زمینه دردهای شدید و مداوم این مفصل که در ارتباط با شرایط التهابی است کاربرد دارند. هدف این پژوهش، بررسی اثر مقایسه‌ای بافت‌شناسی تزریق داخل صفاقی دگزامتازون و هیدروکوتیزون بر التهاب مفصل گیجگاهی- فکی در موش آزمایشگاهی بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی بر روی 27 موش آزمایشگاهی با وزن تقریبی 250-200 گرم انجام شد. برای ایجاد التهاب در مفصل گیجگاهی- فکی، دهان نمونه‌ها حدود 20 میلی‌متر باز گردید. این عمل یک بار در روز به مدت 10 روز متوالی انجام شد، نمونه‌ها به سه گروه تقسیم شدند گروه 1 شامل 3 نمونه که درمان نشدند و گروه‌های 2 و 3 هر کدام شامل 12 نمونه که در روز یازدهم، دگزامتازون به میزان mg/kg 2/1 برای گروه 2 و هیدروکورتیزون به میزان mg/kg 32 برای گروه 3 داخل صفاقی تزریق شد. نمونه‌های گروه شاهد در هفته ششم و نمونه‌های گروه 2 و 3 در هفته اول و ششم بعد از تزریق دارو قربانی شدند و بر اساس 4 فاکتور هایپرپلازی سینوویال، وسکولاریتی، رسوبات فیبرینی و چسبندگی سینوویال امتیازاتی از 1 تا 11 به هر گروه تعلق گرفت و داده‌ها با آزمون‌های kruskal-wallis و mann-whitney آنالیز شد (05/0 = ?).یافته‌ها: شدت التهاب در گروه‌های 2 و 3 در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی‌دار نشان داد (006/0 = p value) میزان التهاب در گروه 2 در هفته اول و ششم بعد از تزریق دارو تفاوت معنی‌دار نشان داد (026/0 = p value).نتیجه‌‌گیری: تزریق داخل صفاقی دگزامتازون و هیدروکورتیزون باعث کاهش التهاب در مفصل گیجگاهی- فکی نمونه‌ها در نمای بافت‌شناسی شد. بیشترین پاسخ ضد التهابی مشاهده شده مربوط به دگزامتازون در هفته ششم بعد از تزریق دارو بود.کلید واژه‌ها: التهاب، مفصل گیجگاهی- فکی، تزریق، کورتیکواستروییدها