بررسی مقایسه‌ای میزان آنزیم‌های لاکتات دهیدروژناز وآسپارتات آمینوترانسفراز در بیماری‌های پریودنتال

چکیدهمقدمه: بیماری پریودنتال یک بیماری عفونی، مزمن و چند فاکتوری است که با تخریب غیر قابل برگشت رشته‌های کلاژن و دیگر اجزای سازنده لثه و لیگامان پریودنتال و تحلیل استخوان آلویول اطراف دندان و ایجاد پاکت پریودنتال مشخص می‌شود. پاسخ میزبان، به بیماری پریودنتال شامل تولید آنزیم‌های مختلف است که در اثر آسیب و مرگ سلول‌های استرومال، اپیتلیال و یا سلول‌های التهابی آزاد می‌شوند. هدف از این پژوهش، مقایسه غلظت آنزیم‌های بزاقی در بیماران مبتلا به پریودنتیت مهاجم منتشر و پریودنتیت مزمن خفیف تا متوسط، با افراد دارای پریودنشیم سالم بود. مواد و روش‌ها: در این تحقیق تجربی، بزاق غیر تحریکی 25 نفر از بیماران مبتلا به پریودنتیت خفیف تا متوسط، و 15 فرد مبتلا به پریودنتیت مهاجم منتشر و 25 نفر از افراد با لثه سالم جمع‌آوری شد. میانگین میزان آنزیم‌های بزاقی لاکتات دهیدروژناز و آسپارتات آمینو‌ترانسفراز با استفاده از دستگاه اتو‌آنالیزر ra-st اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه anova و tukey و نرم‌افزار spss در سطح معنی‌داری 95 درصد تجزیه و تحلیل گردید.یافته‌ها: میانگین سطح آنزیم بزاقی لاکتات دهیدروژناز در گروه‌های پریودنتیت مهاجم منتشر و پریودنتیت مزمن خفیف تا متوسط، و شاهد، به ترتیب 4/88 ± 1713، 65 ± 1492، 34 ± 1108 میکروگرم بر لیتر بود و اختلاف معنی‌دار بین آن‌ها وجود داشت (05/0 < p value). همچنین میانگین آنزیم بزاقی آسپارتات آمینو‌ترانسفراز در گروه‌های پریودنتیت مهاجم منتشر و پریودنتیت مزمن خفیف تا متوسط و شاهد، به ترتیب6/5 ± 46/55، 03/3 ± 04/47 و 03/2 ± 04/32 میکروگرم بر لیتر بود که اختلاف معنی‌دار بین آن‌ها وجود داشت (05/0 < p value).نتیجه‌‌گیری: غلظت آنزیم‌های لاکتات دهیدروژناز و آسپارتات آمینو‌ترانسفراز در بیماران مبتلا به بیماری پریودنتال، بیشتر از افراد سالم است. ارزیابی این آنزیم‌ها می‌تواند برای تعیین میزان تخریب بافت‌های پریودنتال مفید باشد. کلید واژه‌ها: آنزیم لاکتات دهیدروژناز، آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز، بزاق، بیماری‌های پریودنتال