مقایسه‌ی حداکثر نیروی بایت دندانی در بیماران اسکلتال کلاس iii قبل و بعد از انجام جراحی ارتوگناتیک

مقدمه: جراحی ارتوگناتیک، علاوه بر تغییراتی که در ظاهر صورت و اکلوژن ایجاد می‌کند، بیومکانیک و نیروی حاصل از جویدن را نیز تغییر می‌دهد. هدف از مطالعه‌ی حاضر، بررسی تغییرات ماکزیمم نیروی بایت بعد از جراحی‌های ارتوگناتیک در بیماران کلاس iii بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی، 20 بیمار اسکلتال کلاس iii مراجعه‌کننده به دانشکد‌ی دندان‌پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) در سال تحصیلی 1397 تا 1398 که تحت درمان ارتودنسی و آماده‌ی عمل جراحی فک بودند، انتخاب شدند. اندازه‌گیری بیت، بلافاصله قبل از انجام جراحی و 3 ماه بعد از انجام جراحی انجام شد. تکنیک جراحی در این بیماران، تکنیک 2 فک بود. حداکثر نیروی بایت دندانی در 2 ناحیه‌ی مولر اول سمت راست ماگزیلا و مولر اول سمت چپ ماگزیلا در دو فاصله‌ی زمانی قبل از جراحی و سه ماه بعد از جراحی اندازه‌گیری شد. سنسور، ابتدا بر روی دندان مولر اول ماگزیلا یک سمت گذاشته و سپس طرف دیگر و بار دیگر بلعکس انجام شد. اندازه‌گیری در هر سمت سه مرتبه تکرار شده و بیشترین عدد حاصله به عنوانmbf (maximum bite force) بیمار یادداشت گردید، داده‌ها با آزمون‌های آماری anova و tukey تجزیه و تحلیل شدند (0.05 = α).یافته‌ها: میانگین حداکثر نیروی بایت دندانی 3 ماه بعد از جراحی فک، کاهش معنی‌داری یافته بود (0.001 > p value) ولی بین نیروی بایت با جنسیت افراد، ارتباط معنی‌داری وجود نداشت (0.244 = p value).نتیجه‌گیری: جراحی فک در بیماران کلاس iii اسکلتال، باعث کاهش نیروی بایت در 3 ماه بعد از جراحی فک گردید.