مقایسه‌ی میزان تاثیر درمانی لیزر کم توان بر کاهش درد و سطح نیتریک اکساید در مایع شیار لثه‌ای در هنگام قرار دادن جداساز در بیماران ارتودنسی

مقدمه: قرارگیری جداسازهای ارتودنسی، منجر به درد و ناراحتی در بیماران می‌شود. مصرف ضد دردها برای کاهش این درد، همراه با عوارض جانبی بوده است. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر لیزر کم توان بر کاهش درد و سطح نیتریک اکساید در مایع شیار لثه‌ای در هنگام قرار دادن جداساز در بیماران ارتودنسی بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی تجربی- آزمایشگاهی، بر روی 30 بیمار با محدوده‌ی سنی 15-35 سال که نیازمند قرارگیری جداساز بر روی مولر اول ماگزیلای سمت راست بودند، انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه لیزر و دارونما قرار گرفتند. نمونه‌گیری از مایع شیار لثه‌ای در روزهای 0، 3 و 5 در هر دو گروه انجام شد. تابش لیزر، در روزهای 2 و 4 انجام گردید، در گروه دارونما، دستگاه به شکل خاموش مورد استفاده قرار گرفت. میزان درد نیز به وسیله‌ی پرسش‌نامه‌ی vas (visual analogue scale) به صورت روزانه توسط بیماران ثبت گردید. داده‌ها با آزمون‌های t-test و anova تجزیه و تحلیل شدند (0.05 > p value).یافته‌ها: میزان درد در گروه لیزر، نسبت به گروه دارونما، بیشتر بود، اما این تفاوت از لحاظ آماری معنی‌دار نبود (0.067 = p value). سطح نیتریک اکساید در گروه لیزر نسبت به گروه دارونما کاهش بیشتری داشت اما این تفاوت از لحاظ آماری معنی‌دار نبود (0.286 = p value).نتیجه‌گیری: تاثیر لیزر کم توان بر کاهش میزان درد ایجاد شده بعد از قرارگیری سپریتور، بسیار کم بوده و از لحاظ آماری معنی‌دار نبود.