اثر سرترالین و آمی‌تریپتیلین بر حرکت دندانی، تحلیل ریشه، ریمودلینگ استخوان آلوئولار طی اعمال نیروی ارتودنسی در سگ

مقدمه: داروهای ضد افسردگی جزء داروهای پرمصرف در میان افراد جامعه می‌باشند. این داروها ممکن است اثراتی در تنظیم عملکرد سلولی استخوان داشته و در نتیجه؛ مقادیر حرکت دندانی طی اعمال نیروهای ارتودنسی را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین اثر داروهای سرترالین و آمی‌تریپتیلین بر روی میزان حرکات دندانی و ریمادلینگ استخوان آلوئولار طی اعمال نیروی ارتودنسی در سگ بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، 9 سگ نر بالغ به صورت تصادفی در سه گروه سه‌تایی، گروه اول داروی سرترالین، گروه دوم داروی آمی‌تریپتیلین و گروه شاهد (نرمال‌سالین) تقسیم شدند. بعد از کشیدن دندان پرمولر اول در هر کوادرانت، یک فنر نیکل تیتانیومی با نیروی 200 گرم در حد فاصل بین دندان کانین و پرمولر دوم متصل و فرم داده شد. در پایان ماه دوم، فاصله بین دندان‌های کانین و پرمولر دوم اندازه‌گیری شده و سپس درصد تحلیل ریشه و میزان تشکیل استخوان به صورت کلی و میزان تشکیل استخوان به تفکیک نوع استخوان (woven و lamellar) توسط پاتولوژیست تعیین گردید. برای تحلیل داده‌ها از آزمون آماری t-test استفاده شد (0.05 = α).یافته‌ها: در سه گروه آمی‌تریپتیلین، سرترالین و شاهد، میانگین میزان حرکت دندان (0.483 = p value)، میزان تحلیل ریشه (0.608 = p value)، میانگین رسوب کلی استخوان (0.078 = p value)، درصد تشکیل استخوان نابالغ (0.616 = p value) و درصد تشکیل استخوان لاملار (0.083 = p value)، در هیچ گروه و در هیچ کدام از دندان‌های پرمولر تفاوت آماری معنی‌دار وجود نداشت. نتیجه‌گیری: میزان حرکت دندان و میزان رسوب استخوان و تعداد ترابکولاهای تحلیلی ریشه در سگ، با مصرف سیستمیک داروی آمی‌تریپتیلین و سرترالین کاهش یافته که از نظر آماری نسبت به گروه شاهد معنی‌دار نبود.