تاثیر استفاده از روش‌های موسیقی، عینک‌های سه‌بعدی و کنترل رفتاری بر اضطراب کودکان حین درمان‌های دندان‌پزشکی

مقدمه: اضطراب از دندان‌پزشکی در کودکان، سالیان زیادی است که به عنوان یک مشکل در کنترل بیماران بیان می‌شود. اثر این ترس می‌تواند تا نوجوانی ادامه یابد و سبب پرهیز از اعمال دندان‌پزشکی گردد. هدف از این پژوهش، تعیین میزان اثربخشی استفاده از روش‌های موسیقی، عینک‌های سه‌‌بعدی و کنترل رفتاری بر روی اضطراب کودکان حین درمان‌های دندان‌پزشکی بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی- مقطعی، 96 کودک 5-8 سال که برای اولین بار به بخش کودکان دانشکده‌ی دندان‌پزشکی دانشگاه آزاد خوراسگان (اصفهان) مراجعه کرده بودند انتخاب شدند. میزان اضطراب کودکان در سه گروه موسیقی، عینک سه‌بعدی و کنترل رفتار قبل و بعد از بی‌حسی و پس از ترمیم توسط پرسش‌نامه‌ی mcdasf (modified child dental anxiety scale) اندازه‌گیری شد. میزان درد هر گروه توسط (visual analog scale) vas و میزان همکاری حین کار توسط پرسشنامه‌ی houpt ارزیابی شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه در سطح معنی‌داری 0.05 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین اضطراب کودکان در مراحل قبل از شروع به کار، بعد از بی‌حسی و بعد از ترمیم در گروه عینک سه‌بعدی (0.004 =p value )، در اثر استفاده از موسیقی (0.018 =p value ) و کنترل رفتاری (0.002 =p value ) تفاوت آماری معنی‌داری داشت.کمترین میزان اضطراب در گروه عینک سه‌بعدی و بیشترین میزان اضطراب در گروه کنترل رفتاری وجود داشت. بهترین گروه در کاهش میزان درد بعد از بی‌حسی و همکاری گروه عینک سه‌بعدی بود.نتیجه‌گیری: استفاده از روش عینک سه‌بعدی به منظور کاهش میزان ترس و اضطراب می‌تواند روش مفیدتری نسبت به روش موسیقی و کنترل رفتاری باشد و همچنین میزان همکاری در زمان اعمال دندان‌پزشکی بر روی کودکان در روش عینک سه‌بعدی بهتر از روش‌های دیگر می‌باشد.