روش‌های جایگزین پیوند بافت نرم اطراف ایمپلنت‌های دندانی- مروری بر مقالات

مقدمه: پیوند بافت نرم برای اهداف متعددی همراه با ایمپلنت به کار می‌رود. روش‌های پیوند بافت نرم اتوژن نتایج قابل قبولی نشان داده‌اند. با این حال این تکنیک‌ها باعث افزایش طول مدت جراحی و عوارض بعد از آن می‌شوند. بافت‌های آلوژنیک و زنوژنیک مزایایی نسبت به پیوندهای اتوژن دارند. مطالعات متعددی نتایج درمانی موفقی را با ماتریکس پوستی بدون سلول (acellular dermal matrix) adm به عنوان جایگزین بافت نرم اتوژن برای درمان نقایص موکوجینجیوال در ایمپلنت‌های دندانی را گزارش کرده‌اند. هدف از این مطالعه‌، مروری بر روش‌های مختلف پیوند بافت نرم اطراف ایمپلنت‌های دندانی بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع مروری است که بر مبنای جستجو در پایگاه‌های اطلاعاتی pubmed، scopus، cochrane و web of science تا ژانویه‌ی 2020 با استفاده از کلید واژه‌های «آگمنتاسیون بافت نرم، ایمپلنت دندانی، لثه‌ی کراتینیزه و ماتریکس پوستی بدون سلول» انجام شده است.یافته‌ها: استاندارد طلایی افزایش ضخامت بافت نرم اطراف ایمپلنت‌های دندانی استفاده از پیوند بافت همبند اتوژن می‌باشد. استفاده از مواد آلوژنیک به عنوان جایگزین برای این بافت‌ها با مزایایی همراه است. نتیجه‌گیری: ماتریکس پوستی بدون سلول، جایگزین مناسبی برای پیوند بافت همبند اتوژن جهت افزایش ضخامت و عرض بافت کراتینیزه‌ی اطراف ایمپلنت‌های دندانی می‌باشد.