بررسی سلامت پری‌ایمپلنت در بیماران مراجعه‌کننده به بخش پریودنتولوژی دانشکده‌ی دندان‌پزشکی یزد از سال 1389 تا 1395

مقدمه: از شایع‌ترین مشکلات پس از درمان ایمپلنت، peri-implant disease می‌باشد که شناخت میزان فراوانی و شیوع آن نقش بسزایی در کاهش عوارض ناخواسته بعد از قرار دادن ایمپلنت دارد. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع peri-implant disease در بیماران دریافت کننده‌ی ایمپلنت مراجعه‌کننده به بخش پریودنتولوژی دانشکده‌ی دندان‌پزشکی یزد بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی توصیفی- مقطعی، معاینات کلینیکی و بررسی پرونده برای 47 بیمار که در مجموع 164 ایمپلنت داشتند و بین سال‌های 1389 تا 1396 در بخش پریودنتکیس دانشکده‌ی دندان‌پزشکی، درمان ایمپلنت دریافت کرده بودند، انجام شد. در نهایت داده‌ها توسط نرم‌افزار spss نسخه‌ی 18 و آزمون آماری chi-square تجزیه و تحلیل گردید (0.05 ≥ p value). یافته‌ها: در این مطالعه، پری‌ایمپلنتیتیس در گروه مردان بیش از زنان بود و این رابطه از نظر آماری معنی‌دار شد(0.047 = p value). این ارتباط از نظر آماری بین گروه‌های سنی معنی‌دار نبود (0.385 = p value). میان وجود بیماری سیستمیک (0.071 = p value)، عمق پروب (0.0001 = p value)، وجود مخاط کراتینیزه (0.01 = p value) و مصرف سیگار (0.036 = p value) با پری‌ایمپلنتیتیس، ارتباط آماری معنی‌داری وجود داشت. این ارتباط در متغیر شاخص التهاب بافت نرم، معنی‌دار نبود (0.229 = p value). ارتباط آماری معنی‌داری در متغیر نوع ایمپلنت و شیوع پری‌ایمپلنتیتیس وجود داشت (0.030 = p value). ارتباط معنی‌داری میان سایر متغیرهای روش ایمپلنت‌گذاری (0.376 = p value)، محل ایمپلنت (0.872 = p value) و نوع پروتز(0.678 = p value) وجود نداشت. رابطه‌ی مستقیم میان پری‌ایمپلنتیتیس و تاریخ قرارگیری ایمپلنت (0.01 = p value)، تاریخ قرارگیری پروتز (0.064 = p value، قطر ایمپلنت (0.927 = p value) و رابطه‌ی معکوس با طول ایمپلنت (0.296 = p value) وجود داشت که تنها در متغیر تاریخ قرارگیری ایمپلنت، از لحاظ آماری معنی‌دار بود.نتیجه‌گیری: در این مطالعه، فراوانی پری‌ایمپلنتیتیس در بین بیماران مراجعه‌کننده به بخش پریودنتولوژی، 84.9 درصد بود که با عوامل جنسیت، بیماری سیستمیک، عمق پروب، وجود مخاط کراتینیزه، مصرف سیگار، نوع ایمپلنت و تاریخ قرارگیری ایمپلنت ارتباط داشت.