بررسی ارتباط عرض بیولوژیک با بیوتایپ لثه در مراجعین بخش پریودنتیکس دانشکده‌ی دندان‌پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران

مقدمه: قبل از درمان دندان از طریق جراحی، جهت افزایش طول تاج کلینیکی و یا درمان‌های رستوریتیو و پروتزی، آگاهی از ابعاد عرض بیولوژیک دندان ضروری است. در مطالعات مختلف، میزان عرض بیولوژیک در نواحی و دندان‌های مختلف با پریودنشیوم سالم اندازه‌گیری شده است. در این مطالعه، میزان عرض بیولوژیک، در دندان‌های مختلف و در دو قوس فکی ماگزیلا و مندیبل اندازه‌گیری شد و تاثیر بیوتایپ لثه بر روی این میزان، مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی تحلیلی از نوع مقطعی، بر روی 163 دندان در 12 فرد (5 مرد و 7 زن) با میانگین سنی 4 ± 28 سال صورت گرفته است. پس از تزریق ماده‌ی بی‌حسی، ابعاد عرض بیولوژیک با استفاده از پروب پریودنتال در 6 نقطه از هر دندان به جز مولر سوم اندازه‌گیری شد. بیوتایپ لثه به روش مشاهده‌ی سایه‌ی پروب در دو وضعیت thick و thin بررسی گردید و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری spss نسخه‌ی 19 و آزمون‌های anova و تی و با در نظر گرفتن 0.05 > p value مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته‌ها: متوسط عرض بیولوژیک در دندان‌های مولر، پرمولر، کانین و اینسایزور به ترتیب 0.80 ± 1.90، 0.69 ± 1.77، 0.72 ± 1.55 و 0.64 ± 1.49 به دست آمد. میزان عرض بیولوژیک با نوع دندان، ارتباط معنی‌داری دارد (0.001 = p value)، اما بین عرض بیولوژیک و بیوتایپ لثه در نقاط 6‌گانه و نواحی مختلف دهان، تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (0.08 < p value). نتیجه‌گیری: میزان عرض بیولوژیک در دندان‌های مختلف، متفاوت بود. بیوتایپ لثه، تاثیری بر روی میزان عرض بیولوژیک نداشت.