بررسی آزمایشگاهی جذب آب، انحلال، انبساط و سختی ناشی از جذب آب در سمان‌های رزینی و گلاس آینومری

مقدمه: موفقیت طولانی‌مدت ترمیم‌های غیرمستقیم، به رفتارهای کلینیکی سمان‌های لوتینگ بستگی دارد. در محیط دهان، افت خصوصیات مکانیکی، با گذشت زمان، اثرات منفی بر روی کارآیی کلینیکی سمان‌ها و بقای ترمیم می‌گذارد. هدف از این مطالعه، ارزیابی و مقایسه‌ی میزان جذب آب، انحلال، انبساط و تغییرات هاردنس پس از جذب آب یک سمان رزینی خودچسبنده با سمان‌های رزینی مرسوم و گلاس آینومری بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی- آزمایشگاهی، 15 دیسک ( mm2×6) از هر ماده یک سمان رزینی خودچسبنده (bifix se) و یک سمان رزینی مرسوم (bifix qm) یک سمان گلاس آینومری (meron)، یک سمان گلاس آینومری اصلاح شده با رزین (meron plus) با استفاده از قالب سیلیکونی ساخته شد. نمونه‌ها در یک محفظه‌ی سیل شده بر روی محلول سولفات سدیم اشباع، قرار گرفتند و جذب آب در مدت 3 هفته ارزیابی شد. به دنبال آن، میزان انحلال با استفاده از فرمول (m1-m3/v) محاسبه شد و میزان انبساط مواد از فرمول (he = v1-v2) به دست آمد که v1 و v2 با روش پیکنومتری محاسبه شدند و سپس از تست ویکرز برای محاسبه‌ی سختی نمونه‌ها قبل و بعد از جذب آب استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه‌ی 22 و آزمون‌های آماری anova و توکی تجزیه و تحلیل شدند (0.05 = α).یافته‌ها: جذب آب بین چهار ماده و در زمان‌های مختلف، تفاوت معنی‌دار داشت (0.001 > p value). در بررسی انحلال و انبساط ناشی از جذب آب، بین 4 گروه، تفاوت معنی‌دار بود (0.001 >p value ) و تغییرات هاردنس بین چهار ماده، نشان داد که بین گروه‌ها تفاوت معنی‌دار نیست (0.099 = p value).نتیجه‌گیری: هر دو گروه سمان گلاس آینومری در مقایسه با سمان‌های رزینی، به جذب آب و انحلال مستعدتر بودند و سمان رزینی سلف ادهزیو bifix se، انحلال نداشت، ولی بیشترین میزان انبساط را داشت. از بین این چهار سمان، bifix qm بهترین رفتار را از نظر کم‌ترین میزان جذب آب و انحلال و انبساط ناشی از جذب آب نشان داد. سختی بعد از جذب آب مواد در مقایسه با قبل جذب آب، از نظر آماری تفاوت قابل ملاحظه‌ای نداشت.