بررسی فراوانی دلیریوم پس از عمل در بیماران کاندید کار دندان‌پزشکی تحت بی‌هوشی عمومی

مقدمه: دلیریوم، یک سندرم بالینی است که با تغییرات حاد در شناخت، تغییر هوشیاری و اختلال و نوسان توجه مشخص می‌شود. در این مطالعه، بررسی فراوانی دلیریوم بعد از بی‌هوشی در بیماران کاندید کار دندان‌پزشکی تحتبی‌هوشی عمومی و همچنین فاکتورهای خطر مرتبط با آن بررسی شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، به صورت تصادفی ساده، تعداد 103 بیمار کاندید کار دندان‌پزشکی در دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان انتخاب و وارد مطالعه شدند. روش بی‌هوشی در تمام بیماران شامل تیوپنتال سدیم- فنتانیل- آتروکوریوم بود و نگهداری بی‌هوشی با پروپوفل صورت گرفت. پرسش‌نامه‌ی بررسی میزان اضطراب برای بیماران با استفاده از سیستم das-r (dental anxiety score revise) قبل از شروع کار دندان‌پزشکی، تکمیل گشت. همچنین پرسش‌نامه‌ی آزمون معاینه‌ی‌ مختصر وضعیت روانی mmse (mini mental state examination) 48 ساعت بعد از شروع کار دندان‌پزشکی، تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها، از آزمون‌های تی و آنالیز رگرسیون با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه‌ی 25 انجام گرفت. مقادیر p کم‌تر از 0.05، معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در مجموع 103 بیمار مورد مطالعه، 22 بیمار (21.4 درصد)، دارای دلیریوم پس از بی‌هوشی عمومی بودند. نتایج آزمون‌های رگرسیون خطی حاکی از آن بود که سن، یک عامل مهم و تاثیرگذار در وضعیت روانی، آگاهی به مکان (0.002 = p-value) و آگاهی به زمان (0.001 = p-value) پس از بی‌هوشی عمومی می‌باشد. میزان اضطراب قبل از بی‌هوشی به طور معنی‌داری بر زمان بی‌هوشی (0.01 = p-value) و آگاهی به مکان پس از بی‌هوشی (0.005 = p-value) موثر بود و تحت تاثیر سن بیمار قرار داشت (0.01 = p-value).نتیجه‌گیری: دلیریوم، دارای شیوع قابل توجهی در بیماران کاندید بی‌هوشی عمومی در دندان‌پزشکی می‌باشد که شناسایی عوامل خطر مرتبط با این اختلال به منظور کاهش ریسک بروز دلیریوم، از اهمیت بالایی برخوردار است.