اثر زاویه‌ی قرارگیری ایمپلنت‌ها بر دقت قالب‌گیری به روش‌های تری باز و بسته

مقدمه: زاویه‌دار بودن ایمپلنت‌ها نسبت به یکدیگر ممکن است باعث کاهش دقت قالب‌های تهیه‌ شده گردد و روش قالب‌گیری، دقت کست نهایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هدف از این مطالعه، تعیین دقت ابعادی کست اصلی در زوایای مختلف قرارگیری ایمپلنت‌های دندانی بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی- آزمایشگاهی، یک مدل آکریلی بی‌دندانی پارسیل یک طرفه با 2 ایمپلنت در ناحیه‌ی پرمولر دوم و مولر دوم مندیبل، تهیه گردید. قالب‌گیری از آن در 9 حالت، همزمان با تغییر زوایای دو ایمپلنت (صفر، 15+ درجه، 15- درجه) با استفاده از دو روش قالب‌گیری تری بسته و تری باز و ماده‌ی قالب‌گیری پلی‌وینیل سایلوکسان انجام شد. کست‌های نهایی توسط دستگاه اسکنر لیزری اسکن شده و اطلاعات، جهت اندازه‌گیری زاویه‌ی ایمپلنت‌ها به نرم‌افزار materialise magics داده شد. میزان دقت ابعادی قالب‌ها در حالت‌های مختلف ایمپلنت‌ها محاسبه و بر حسب موقعیت‌های موازی، همگرا و واگرا به همراه زاویه‌ی قرارگیری آن‌ها تعیین گردید. داده‌ها توسط آزمون‌های تی‌‌تست، آنالیز واریانس دو طرفه و نرم‌افزار spss نسخه‌ی 22 تجزیه و تحلیل شدند (0.05 = α).یافته‌ها: هنگامی که زاویه‌ی هر دو ایمپلنت صفر درجه بود، تفاوت معنی‌داری بین دو روش قالب‌گیری تری باز و تری بسته مشاهده نشد (0.102 =p value )، در حالی که وقتی زاویه‌ی ایمپلنت‌ها بیش از 15 درجه بود، قالب‌گیری با روش تری باز دقیق‌تر از تری بسته بود (0.05 >p value ). نتیجه‌گیری: زاویه‌ی بین ایمپلنت‌ها و روش‌های قالب‌گیری، دقت کست نهایی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در شرایطی که زاویه‌ی ایمپلنت‌ها از صفر تا 30 درجه افزایش پیدا می‌کند، تغییر شکل (دیستورشن) قالب‌ها نیز بیشتر می‌شود.