>
Fa   |   Ar   |   En
   بررسی تغییرات رادیوگرافیک کندیل مندیبل و رابطه‌ی آن با افزایش سن، اختلالات مفصلی و الگوی ایچنر  
   
نویسنده جلالیان عزت‌اله ,علایی محمد مهدی
منبع مجله دانشكده دندانپزشكي اصفهان - 1398 - دوره : 15 - شماره : 4 - صفحه:365 -375
چکیده    مقدمه: تغییر مورفولوژی کندیل مندیبل، از مشکلات شایع در گروه‌های سنی مختلف است. این تغییرات کندیل به دلیل تغییرات اولیه‌ی تصاعدی ریمادلینگ، عمدتاً پیش‌رونده می‌باشد. بنابراین تغییر در اندازه و شکل استخوان کندیل در تشخیص بیماری‌های مربوط به مفصل تمپورومندیبولار از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. لذا مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین وضعیت تغییرات رادیوگرافیک کندیل مندیبل و عوامل مرتبط در آن انجام شد.مواد و روش‌ها: این مطالعه به روش کوهورت تاریخی بر روی 99 بیمار در دانشکده‌ی دندان‌پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال 1395 انجام گرفت و در آن شاخص‌های اختلالات مفصلی tmds (temporomandibular disorders)، سن و الگوی ایچنر (eichner's model) در نظر گرفته شد. به منظور بررسی تغییرات کندیل مندیبل، از رادیوگرافی پانورامیک (panoramic radiography) opg استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های 2χ و پیرسون و پکیج آماری برای علوم اجتماعی در نرم‌افزار spss نسخه‌ی 22 انجام گرفت. سطح معنی‌داری 05/0 در نظر گرفته شد.یافته‌ها: در این مطالعه، از 99 مورد رادیوگرافی منتخب، در مجموع 71 مورد (7/71 درصد) تغییر شکل کندیل در سه گروه سنی مختلف دیده شد. کیست الی (ely's cyst) شایع‌ترین نمای تغییر رادیوگرافی کندیل بود که (5/50 درصد) از افراد حداقل در یک کندیل دچار این حالت بودند و متعاقب آن حدود (5/49 درصد) با وضعیت کندیل صاف‌شده، (2/16 درصد) اروژن و (1/10 درصد) استئوفیت مشاهده شد. اسکلروز با شیوع (1 درصد)، تحدب کندیل با (3 درصد) و تقعر کندیل با (2 درصد) از نماهای نادر بودند.نتیجه‌گیری: بر این اساس، با بالا رفتن سن، تغییرات کندیل مندیبل بیشتر نمی‌شود. از نظر آماری tmd، در تغییر شکل کندیل موثر نمی‌باشد. همچنین گروه c الگوی ایچنر (بدون تماس اکلوزالی در دندان‌های باقی‌مانده) در افراد 60-70 سال به بیش‌ترین میزان یافت شد. این آمار نشانگر این می‌باشد که نیروی اکلوژن افراد مسن، بسیار کم و ضعیف بوده و نیز اکلوژن و بی‌دندانی رابطه‌ای مستقیم با تغییر شکل کندیل نداشته است. با وجود اکلوژن کامل یا فقدان دندان‌های طبیعی (بی‌دندانی) و رابطه‌ی آنها با عملکرد کندیل و مفصل تمپورومندیبولار tmj (temporomandibular joint)، اکیداً توصیه می‌شود که دندان‌های طبیعی حفظ شوند و یا در صورت بی‌دندانی، سریعاً دندان‌های مصنوعی جایگزین گردند.
کلیدواژه کندیل مندیبل، استئوفیت، اختلالات مفصل تمپورومندیبولار، اکلوژن دندانی، مندیبل، مفصل تمپورومندیبولار
آدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی, دانشکده‌ی دندان‌پزشکی, گروه پروتزهای دندانی, ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم پزشکی تهران, دانشکده‌ی دندان‌پزشکی, گروه پروتزهای دندانی, ایران
پست الکترونیکی m.mehdi.alaei@gmail.com
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved