بررسی میزان دوز جذبی پوست میان تنه‌ی قدام و خلف بدن هنگام انجام رادیوگرافی پانورامیک

مقدمه: امروزه استفاده از رادیوگرافی پانورامیک در دندان‌پزشکی، با توجه به قیمت مناسب و دوز اشعه‌ی نسبتاً کم وارد شده به بیمار در مقایسه با اطلاعات دریافتی، جایگاه بالایی در بین دندان‌پزشکان دارد. دندان‌پزشک همچنین موظف است در طی مراحل تشخیص و درمان، خود و بیمار را از خطرات احتمالی که یکی از آنها خطرات اشعه‌ی یونیزان هنگام انجام رادیوگرافی است، مصون بدارد. لذا بر آن شدیم که با انجام این پژوهش، راهنمایی برای دندان‌پزشکان و تکنسین‌ها برای محافظت جامع‌تر بیماران ارائه دهیم.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی توصیفی – تحلیلی به صورت مقطعی و کاربردی، تعداد 4 عدد tld (thermoluminescent dosimeter) که کالیبراسیون و صفر کردن روی آنها انجام شده بود در موقعیت مناسب، داخل نگهدارنده قرار داده شدند و در سطح روپوش سربی در قدام و خلف نصب گردید و یک عدد tld هم به صورت کنترل در محیط قرار داده شد، سپس 100 نفر بیمار بزرگ‌سال کاندید انجام رادیوگرافی پانورامیک، با پوشیدن این روپوش‌ها به صورت متداول، تحت انجام رادیوگرافی پانورامیک قرار گرفتند و تصویربرداری انجام شد. سپس tldها برای خوانش فرستاده شدند و نتایج با آزمون‌های آماری تی، anova، post hoc و تی زوجی بررسی و سطح معنی‌داری، 01/0 در نظر گرفته شد.یافته‌ها: tldهایی که 100 بار تحت اکسپوز اشعه قرار گرفته بودند، پس از خوانش، دوز دریافتی را برحسب میلی‌سیورت نشان دادند: دوز جذبی پوست در ناحیه‌ی خلفی و بالا، 31/0 و بیش‌ترین مقدار و سپس به ترتیب، دوز جذبی خلفی پایین، 28/0، دوز جذبی قدامی پایین، 22/0، دوز جذبی قدامی بالا 19/0 و tld کنترل که در محیط خارج از اتاق قرار داشت، دوز بسیار پایین و غیر قابل اندازه‌گیری را گزارش کردند.نتیجه‌گیری: در این پژوهش، دوز جذبی پوست در ناحیه‌ی میان تنه‌ی قدام و خلف بیمار، تفکیک شده است و به طور معنی‌داری، دوز جذبی پوست در ناحیه‌ی خلفی بیمار، بیشتر از ناحیه‌ی قدامی به دست آمد. پس بنابراین بهتر است روپوش یک‌طرفه را از پشت به صورت کت به بیمار بپوشانیم.