اثر درمان ارتودنسی ثابت به همراه کشیدن دندان‌های پرمولر اول بالا بر ارتفاع عمودی صورت در بیماران class ii div i

مقدمه: خارج ساختن دندان پرمولر اول و به تبع آن حرکت مزیالی دندان مولر، سبب حرکت counter clockwise فک پایین و موجب کاهش ارتفاع صورت می‌گردد. از طرفی اکستروژن مولرها در طی درمان‌های ارتودنسی، باعث تغییر در ارتفاع عمودی صورت می‌شود. در نتیجه با حفظ موقعیت عمودی دندان‌های خلفی، می‌توان از تغییرات ارتفاع عمودی صورت جلوگیری کرد. این مطالعه با هدف ارزیابی تغییرات رخ داده در ارتفاع عمودی صورت در بیماران class ii div i درمان شده با کشیدن پرمولرهای اول ماگزیلا، طراحی شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی مقطعی، تعداد 20 بیمار با متوسط سنی 8/17 سال از مطب خصوصی، جهت شرکت در مطالعه انتخاب شدند. نمونه‌ها دارای مال‌اکلوژن class ii div i و با رشد عمودی نرمال بودند. برای کاهش اثر رشد روی نتیجه‌ی مطالعه، بیماران به گونه‌ای انتخاب شدند که بیشتر از 15 سال داشته باشند. پرمولر اول بالا جهت درمان، در همه‌ی نمونه‌ها خارج شده بود. لترال سفالومتری‌های بیماران به صورت دیجیتال درآورده شد. تصاویر تهیه شده توسط نرم‌افزار view box 3.1.1 مورد آنالیز قرار گرفت. داده‌های جمع‌آوری شده به وسیله‌ی نرم‌افزار spss نسخه‌ی 20 تحلیل شد. مقایسه‌ی هر یک از متغیرها، قبل و بعد از درمان، با استفاده از آزمون تی صورت گرفت (05/0 = p value).یافته‌ها: در این مطالعه، متغیرهای اسکلتی، هیچ کدام از نظر آماری تغییر معنی‌دار پیدا نکردند. متغیرهای دندانی u1-fh، u1-na، u1-na (mm)، overjet دچار کاهش معنی‌داری شدند (05/0 > p value). هیچ کدام از تغییرات متغیرهای مربوط به انسیزور‌های پایین، از نظر آماری معنی‌دار نبود. متغیرهای u6-palatal p interincisal angle، u1- palatal p افزایش معنی‌داری را نشان دادند.نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه‌ی حاضر نشان داد، درمان بیماران class ii div i همراه با خارج کردن دو پرمولر اول بالا، باعث اکستروژن مولرها و کاهش پروتروژن انسیزورهای ماگزیلا می‌شود، ولی ارتفاع عمودی صورت تغییر نمی‌کند.