بررسی شاخص‌‌های اپیدمیولوژیک جراحی‌های ارتوگناتیک در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های شهر اصفهان طی سال‌های 1390 تا 1394

مقدمه: ناهنجاری‌های دندانی- صورتی به طور کلی به نقص‌های مرتبط با فکین و دندان‌ها نسبت داده می‌شود. این ناهنجاری‌ها می‌تواند در یک فک و یا در هر دو فک وجود داشته باشند. جراحی ارتوگناتیک فرایندی است که در آن ناهنجاری و مال اکلوژن به وسیله‌ی ارتودنسی و جراحی اسکلت صورت اصلاح می‌شود. این فرایند در بعضی از مواقع همراه با جراحی‌های بافت نرم نیز صورت می‌گیرد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی شاخص‌های اپیدمیولوژیک و چند ویژگی مرتبط با جراحی ارتوگناتیک و مقایسه‌ی اطلاعات حاصل از بررسی بیماران نیازمند جراحی با سایر کشورها و جوامع بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه، یک مطالعه‌ی توصیفی- مقطعی در بیماران مراجعه‌کننده به یک مرکز جراحی فک و صورت در شهر اصفهان بود. این بیماران در طی سال‌های 1390 تا 1394 برای جراحی مراجعه کردند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار آماری spss نسخه‌ی 22 و آزمون‌های 2χ، تی، آنالیز واریانس یک‌طرفه در سطح معنی‌داری (0.05 p value ≤) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته‌ها: میانگین کلی سن بیماران 25.9 (بازه‌ی سنی 16 تا 45 سال)، که از این تعداد 67.7 درصد زن و 32.3 درصد مرد (203 زن و 97 مرد) بودند. اکلوژن کلاس iii (62 درصد) شایع‌ترین اکلوژن بود و پس از آن کلاس ii (32.7 درصد) و کلاس i (5.3 درصد) بود. شایع‌ترین جراحی، جراحی bimaxillary (57.3 درصد) و پس از آن جراحی(bilateral sagittal split osteotomy) bsso (21.3 درصد)،lefort1 (16.3 درصد) و sarpe (5 درصد) بود. همچنین 5.7 درصد از بیماران، تحت عمل جنیوپلاستی قرار گرفتند. بر روی افراد کلاس iii بیشتر جراحی bimaxillary انجام شد. نتیجه‌گیری: جراحی ارتوگناتیک در بین جوانان و زنان شایع‌تر است. دفورمیتی کلاس iii، فراوان‌ترین پروفایل صورتی در بیماران خواستار جراحی در منطقه‌ی مورد بررسی می‌باشد.