بررسی ارتباط سن بیولوژیکی استخراج شده از مراحل تکامل دندان‌ها و مهره‌های گردنی در بیماران 9 تا 14 ساله‌ی مراجعه کننده به بخش ارتودنسی دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان وکلینیک‌های ویژه‌ی دانشگاه

مقدمه: مطلوب‌ترین نتایج درمان ارتودنسی جهت اصلاح رشد، زمانی حاصل می‌شود که درمان در مرحله‌ی رشدی مطلوب آغاز شود. در این صورت، کم‌ترین عوارض بالقوه و ثبات درمان را به دنبال خواهد داشت. بسیاری از محققین نشان داده‌اند، سن تقویمی برای ارزیابی تکامل اسکلتی، قابل اعتماد نمی‌باشد. استفاده از یک شاخص قابل اعتماد برای شناسایی مراحل مختلف بلوغ اسکلتی، از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین مراحل کلسیفیکاسیون دندان‌ها و بلوغ مهره‌های گردنی در کودکان 9 تا 14 ساله بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی توصیفی-تحلیلی، از رادیوگرافی پانورامیک و لترال سفالومتری 200 بیمار 9 تا 14 سال مراجعه‌کننده به بخش ارتودنسی دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان استفاده شد. در این مطالعه برای تعیین کلسیفیکاسیون دندان‌های کانین، پرمولر اول، پرمولر دوم و مولر دوم از روش دمیرجان و همکاران مورد بررسی قرار گرفت. برای ارزیابی مراحل مختلف بلوغ اسکلتی، از روش بررسی بلوغ مهره‌های گردنی استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری spss نسخه‌ی 23 و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد (0.05 = α).یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد، در دختران بین کلسیفیکاسیون دندان کانین، پرمولر اول و دوم، مولر دوم دو سمت چپ و راست با مراحل مختلف بلوغ مهره‌های گردنی، رابطه‌ی معنی‌داری وجود داشت (ضریب همبستگی اسپیرمن برای دندان کانین 0.5 :r، پرمولر اول 0.5 :r، پرمولر دوم 0.6 :r و مولر دوم 0.6 :r) (0.001 > p value). ولی در پسران، فقط در دندان مولر دوم چپ 0.3 :r و دندان مولر دوم راست 0.26 :r و دندان کانین سمت چپ 0.3 :r رابطه معنی‌دار بود (0.001 > p value). نتیجه‌گیری: ارتباط بین کلسیفیکاسیون دندان‌ها و بلوغ مهره‌های گردنی در دختران، معنی‌دار بود و در پسران در دندان مولر دوم و کانین چپ، معنی‌دار بود.