بررسی خصوصیات کلینیکوپاتولوژیک کارسینوم سلول سنگفرشی دهان، در گروه‌های سنی مختلف در یک دوره‌ی 10 ساله

مقدمه: بیش از 95 درصد از سرطان‌های دهان، کارسینوم سلول سنگفرشی (squamous cell carcinoma) scc می‌باشد. شیوع scc دهان در بالغین جوان کمتر از 40 سال، بین 0.4 تا 3.9 درصد از کل بیماران مبتلا به این سرطان می‌باشد. در سال‌های اخیر، افزایش شیوع این ضایعه‌ی بدخیم در سنین جوانی دیده شده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی شاخص‌های کلینیکوپاتولوژیک scc دهان در گروه‌های سنی مختلف در بیماران مراجعه کننده به دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان بوده است.مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، تعداد 80 پرونده‌ی ثبت شده با تشخیص نهایی scc مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات دموگرافیک و بالینی شامل سن، جنسیت، نمای بالینی، مکان ضایعه و طول مدت آن، از پرونده‌های موجود در بخش پاتولوژی دهان دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان استخراج شد. شاخص‌های هیستوپاتولوژیک و درجه‌ی بدخیمی تومور توسط دو پاتولوژیست دهان مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده، وارد نرم‌افزار spss نسخه‌ی 22 شد و با آزمون‌های آماری کای‌اسکوئر، من‌ویتنی و فیشر مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. میزان 0.05 > p value، معنی‌دار تلقی شد.یافته‌ها: از تعداد 80 نمونه، 42 (52.5 درصد) زن و 38 (47.5 درصد) مرد با نسبت زن به مرد = 1.1 بود. مخاط آلوئولار، شایع‌ترین مکان درگیر در همگی گروه‌های سنی بود. شایع‌ترین تظاهر بالینی به صورت ضایعه‌ی اگزوفیتیک و در تمام گروه‌های سنی، کارسینوم سلول سنگفرشی خوب تمایزیافته، شایع‌ترین نوع هیستوپاتولوژیک بود. هیچ یک از شاخص‌های کلینیکوپاتولوژیک بین گروه‌های سنی، تفاوت معنی‌دار نداشت (0.05 < p value).نتیجه‌گیری: طبق نتایج مطالعه‌ی اخیر، هیچ پارامتر هیستوپاتولوژیک اختصاصی بین گروه‌های سنی مختلف در بیماران مبتلا به scc وجود نداشت. باوجود افزایش شیوع scc دهان در بیماران جوان، این تومور بدخیم همچنان یکی از بیماری‌های مختص سنین بزرگسالی می‌باشد.