بررسی رابطه‌ی هوش هیجانی و عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان

مقدمه: زندگی تحصیلی، از مهم‌ترین ابعاد زندگی افراد است که تاثیر بسزایی بر ابعاد دیگر زندگی دارد. هوش هیجانی، از موثرترین عوامل کسب موفقیت در عملکرد تحصیلی افراد است. هدف از این مطالعه، تعیین ارتباط هوش هیجانی با عملکرد تحصیلی دانشجویان دکترای عمومی دندان‌پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 1393-1394 بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی توصیفی، از پرسش‌نامه‌ی استاندارد هوش هیجانی بار-آن (bar on emotional intelligence) استفاده شد که شامل مشخصات دموگرافیک و سوالات هوش هیجانی با 5 مولفه (درون‌فردی، بین فردی، سازگاری، مدیریت استرس و خلق عمومی) بود. پرسش‌نامه بصورت تصادفی در اختیار 156 نفر دانشجوی دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان قرارداده شد. معدل دانشجویان به عنوان شاخص وضعیت تحصیلی در نظر گرفته و نمره‌گذاری بر اساس طیف لیکرت از 1 تا 5 تعیین شد. داده‌ها توسط نرم‌افزار spss نسخه‌ی 18 و آنالیزهای آماری توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (0.05 = α). یافته‌ها: نمره‌ی کل هوش هیجانی زنان (71) 223 و مردان (43) 218.95 بود. نمره‌ی کل هوش هیجانی افراد مجرد (91) 223.31 بیشتر از متاهلین (23) 218.13 بود. از نظر نوع سکونت، بیش‌ترین میانگین مربوط به افرادی بود که خانه‌ی شخصی داشتند (63) 224.12 و کم‌ترین مربوط به خانه‌ی استیجاری بود (15) 209.73. عزت نفس، تحمل فشار روانی، شادمانی، همدلی و انعطاف‌پذیری با عملکرد تحصیلی، ارتباط معنی‌داری داشت (0.001p value < ). نتایج رگرسیون نشان داد، خرده مقیاس خودآگاهی هیجانی (0.014 = p value)، عزت نفس (0.014 = p value) و شادمانی (0.024 = p value) در حضور سایر شاخص‌ها و ویژگی‌های دموگرافیک با عملکرد تحصیلی، ارتباط معنی‌داری داشتند (0.770 = r). نتیجه‌گیری: نمره‌ی کل هوش هیجانی دختران، بیشتر از پسران بود. بین عملکرد تحصیلی دانشجویان و نوع سکونت شخصی و زندگی با خانواده، تفاوت معنی‌داری وجود داشت. بین خرده مقیاس‌های خودآگاهی، عزت نفس، شادمانی و عملکرد تحصیلی، رابطه‌ی معنی‌داری وجود داشت.