مقایسه‌ی هیستولوژیک واکنش بافت لثه به نخ بخیه‌ی ویکریل و ابریشم

مقدمه: استفاده از بخیه، یک روش معمول در جراحی‌ها به منظور ثابت نگه داشتن فلپ‌های جراحی، جهت بهبود یکپارچگی بافتی در طی فاز ترمیم می‌باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه‌ی هیستولوژیک پاسخ بافت لثه به نخ ویکریل و ابریشم در طی فاز اولیه‌ی ترمیم بافتی در جراحی‌های افزایش طول تاج بود.مواد و روش‌ها: مطالعه‌ی حاضر، از نوع کلینیکی دو سویه‌کور (paired design) بود که در 24 ناحیه از دندان‌های مولر و پرمولر در 12 بیمار با محدوده‌ی سنی 40-20 سال که نیازمند به افزایش طول تاج کلینیکی و فاقد هرگونه مشکل سیستمیک و یا التهاب لثه بودند، انجام شد. 7 روز قبل از جراحی افزایش طول تاج، به صورت اتفاقی، نخ بخیه‌ی ویکریل و ابریشم در نواحی مزیال یا دیستال دندان مورد نظر قرار داده شد. تمام نخ‌های بخیه‌ی مورد استفاده در این پژوهش، از نظر ابعادی مشابه بودند (4-0). پس از 7 روز، بافت‌های حاوی نخ‌های بخیه، طی جراحی افزایش طول تاج، جهت بررسی‌های هیستولوژیک، استخراج شد. سپس درجه‌ی التهاب و ارتشاح سلول‌های التهابی در نمونه‌های بافتی از طریق آزمون ویلکاکسون ارزیابی شد (0.05 = α).یافته‌ها: مطالعه‌ی حاضر نشان داد که نخ بخیه‌ی ویکریل، ارتشاح سلول‌های التهابی کمتری در بافت‌های لثه‌ای نسبت به نخ بخیه‌ی ابریشم دارد (0.001 = p value). نتیجه‌گیری: با توجه به میزان کمتر ارتشاح سلول‌های التهابی در مجاورت نخ بخیه‌ی ویکریل، به نظر می‌رسد که در جراحی‌هایی مانند جراحی‌های دهان، نخ بخیه‌ی ویکریل می‌تواند جایگزین مناسبی برای نخ بخیه ابریشم باشد.