شیوع و موقعیت دندان‌های اضافه در کلاس‌های مختلف مال‌اکلوژن در بین بیماران ارتودنسی

مقدمه: هایپردونشیا یا دندان اضافه، ممکن است با عوارض جانبی مختلفی در دندان‌ها، اکلوژن و زیبایی ایجاد کند. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع و موقعیت دندان‌های اضافی در انواع مختلف مال‌اکلوژن در بیماران ارتودنسی بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی توصیفی گذشته‌نگر، تعداد 102 بیمار (زن و مرد) دارای دندان اضافه، مراجعه‌کننده به مطب خصوصی در طی سال‌های 1387 تا 1395، که برای انجام معاینه‌ی مرسوم دندان‌پزشکی، مشاوره یا انجام درمان‌های ارتودنسی مراجعه کرده بودند، شناسایی گردید. دندان‌های اضافی از نظر حضور، تعداد، شکل، موقعیت (فک بالا یا پایین) با استفاده از عکس‌های رادیوگرافی پانورامیک، شناسایی و ثبت شدند. وضعیت مال‌اکلوژن بیماران نیز بر اساس روابط مولری، به کلاس i، ii و iii طبقه‌بندی شد و در چک‌لیست مربوطه ثبت گردید. داده‌ها توسط نرم‌افزار spss نسخه‌ی 20، با استفاده از آزمون آماری کای‌اسکوئر تجزیه و تحلیل و سطح معنی‌داری، 0.05 در نظر گرفته شد.یافته‌ها: شیوع دندان‌های اضافه در مردان به طور معنی‌داری بیشتر از زنان بود (0.036 = p value). همچنین در فک بالا نیز بیشتر از فک پایین بود (0.001 > p value). شیوع دندان‌های اضافه بین کلاس‌های مختلف مال‌اکلوژن (i، ii و iii) تفاوت معنی‌داری نداشت. کراودینگ دندانی، 22.5 درصد، نهفتگی دندان‌های دائمی، 21.6 درصد، مالپوزیشن دندان‌های مجاور دندان اضافه، 5.9 درصد، بیشترین اختلالات همراه با دندان اضافه را داشتند.نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نسبتاً با آنچه در مطالعات مختلف آمده است همخوانی داشت و تفاوت‌های اندک موجود ممکن است به علت فاکتورهای نژادی و محیطی باشد. دندان اضافه در بیماران ارتودنتیک مورد بررسی، از شیوع نسبتاً پایینی برخوردار می‌باشد. شیوع دندان اضافه در مردان و در فک پایین بیشتر بود و شیوع دندان اضافه با اکلوژن بیماران، ارتباطی نداشت.