وضعیت دندانی دانشجویان دندان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و دانشجویان دانشگاه اصفهان بر اساس شاخص icdasii

مقدمه: استفاده از شاخص دقیق، معتبر و تکرارپذیر، برای بررسی اپیدمیولوژیک پوسیدگی دندان ضروری می‌باشد. لذا هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت دندانی دانشجویان سال اول و آخر دانشکده‌ی دندان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و دانشجویان دانشگاه اصفهان با استفاده از شاخصicdasii (international caries detection and assessment system) بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی توصیفی- مقطعی، 70 نفر از دانشجویان سال اول دندان‌پزشکی، 70 نفر از دانشجویان سال آخر دندان‌پزشکی و 70 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان (در مجموع 210 نفر) به صورت تصادفی انتخاب شدند. دانشجویان با استفاده از یونیت دندان‌پزشکی، پروب و آینه مورد معاینه قرار گرفتند. وضعیت سطوح دندان‌ها با استفاده از icdasii در حالت مرطوب و خشک در فرم‌های مربوط وارد شد و برای آنالیز داده‌ها از آزمون‌های 2χ، همبستگی پیرسون، من‌ویتنی، کروسکال والیس، و مدل خطی تعمیم‌یافته glm (generalized linear model) استفاده شد. سطح معنی‌داری 05/0 در نظر گرفته شد.یافته‌ها: در هیچ یک از افراد، تمام سطوح دندان‌ها سالم نبودند و فقط 19 نفر دارای کدهای 00 تا 02 (پوسیدگی جزیی در مینا) بودند. بیشترین کد پوسیدگی در افراد 01 و در سطح اکلوزال دندان‌ها بود. کمترین سطوح درگیر، سطوح باکال و لینگوال و شایع‌ترین کد پوسیدگی در پوسیدگی‌های عاجی کد 04 بود. مدل خطی تعمیم‌یافته، نشان داد که پوسیدگی در دانشجویان دانشگاه اصفهان، سپس دانشجویان سال اول و در آخر دانشجویان سال آخر دندان‌پزشکی بیشتر بود (0/001 = p value). همچنین با افزایش تحصیلات مادر، میزان پوسیدگی در دانشجویان کاهش داشت ( p value <0/001). نتیجه‌گیری: ارزیابی پوسیدگی با سیستم icdasii، اطلاعات دقیقی را برای پیشگیری و درمان صحیح ارائه می‌دهد. پوسیدگی با گسترش در حد مینا، بیشترین وضعیت پوسیدگی در دانشجویان بود. شدت و وسعت پوسیدگی در دانشجویان دانشگاه اصفهان بیشتر و در دانشجویان سال آخر دانشکده‌ی دندان‌پزشکی، کمتر مشاهده گردید. تدوین و طراحی واحدهای درسی یا فوق‌العاده جهت آموزش سلامت دهان و دندان به منظور ارتقای سلامت دانشجویان پیشنهاد می‌گردد.