بررسی شکل رت ریج‌ها و ارتباط آن با التهاب در ضایعات مخاطی حفره‌ی دهان

مقدمه: رت ریج‌ها، گسترش‌های اپی‌تلیالی هستند که به بافت همبند زیرین در پوست و غشاهای مخاطی توسعه پیدا می‌کنند. امروزه با توجه به مهندسی تولید بافت، نحوه‌ی تشکیل و تنوع شکل آنها در بافت‌ها و ضایعات مختلف جلدی مورد توجه قرار گرفته است. لذا مطالعه‌ی حاضر جهت بررسی شکل رت ریج‌ها در ضایعات دهانی به منظور عاملی در جهت کمک به تشخیص ضایعات و بررسی ارتباط شکل رت ریج با التهاب به منظور درک بهتر از نحوه‌ی تشکیل رت ریج‌ها انجام شد.مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی توصیفی- تحلیلی از نوع گذشته‌نگر بود و شکل رت ریج‌ها با میکروسکوپ نوری با درشت‌نمایی 100 × به دو صورت صاف یا هایپرپلاستیک بر روی 154 عدد لام در سه گروه ضایعات اپی‌تلیالی، مزانشیمی و پوستی- مخاطی بررسی شد. التهاب در ناحیه‌ی تماس بین اپی‌تلیوم و بافت همبند در پنج فیلد متوالی با بزرگ‌نمایی 400 بررسی گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری 2χ، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند (05/ 0 = α).یافته‌ها: در 87، 80 و 58 درصد از ضایعات، به ترتیب رت ریج هایپرپلاستیک دیده شد. شکل رت ریج، بین ضایعات پوستی- مخاطی با دو گروه دیگر اختلاف معنی‌داری داشت (p value <0/001)، در حالی که بین دو گروه مزانشیمی و اپی‌تلیالی شکل رت ریج یکسان بود (05/ 0 < p value). در ضایعات واکنشی مزانشیمی، رت ریج هایپرپلاستیک بیشتر از سایر ضایعات مزانشیمی دیده شد، گرچه بین التهاب در شدت‌های مختلف، با هاپیرپلاستیک یا صاف بودن شکل رت ریج ارتباط آماری معنی‌داری دیده نشد ( 05/ 0 > p value).نتیجه‌گیری: مطالعه‌ی حاضر نشان داد، رت ریج‌های ضایعات دهانی بیشتر به صورت هایپرپلاستیک دیده می‌شود، که با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه، التهاب، دلیل هایپرپلاستیک بودن رت ریج‌ها نمی‌تواند باشد. انجام مطالعات بیشتر در این زمینه توصیه می‌شود.