رابطه‌ی بین شاخص‌های روانی- اجتماعی بیماران نوجوان و همکاری آنها در درمان ارتودنسی

مقدمه: همکاری بیمار نوجوان و والدین او، نقش مهمی در دستیابی به نتایج مطلوب درمان‌های ارتودنسی ایفا می‌کند. اگر بتوان همکاری بیمار را پیش از آغاز درمان پیش‌بینی کرد، می‌توان با تمهیداتی، آن را ارتقاء داد و از عوارض ناخوشایندی مثل قطع پیش از موعد درمان، جلوگیری نمود. هدف از این مطالعه، تعیین رابطه‌ی بین عوامل روانی- اجتماعی بیمار و همکاری او در درمان ارتودنسی و استفاده از آن برای پیش‌بینی همکاری بیماران نوجوان بود.مواد و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی، 30 عامل تاثیرگذار بر همکاری بیماران از مقالات استخراج شده و 24 عدد از مهم‌ترین عوامل از دید ارتودنتیست‌ها با روش‌های آماری تعیین و پرسش‌نامه‌ای برای سنجش این موارد طراحی شد. سپس 60 بیمار 11 تا 18 ساله به صورت تصادفی انتخاب و پیش از آغاز درمان، پرسش‌نامه را تکمیل کردند. پس از گذشت حداقل 4 ماه از آغاز درمان، همکاری این بیماران تعیین شد. سپس رابطه‌ی میان هر یک از این عوامل به صورت جداگانه با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون محاسبه گردید (05/ 0 = α). یافته‌ها: عوامل جنس، وضعیت اقتصادی خانواده، وضعیت تحصیلی و رفتاری بیمار در مدرسه، احساس نیاز به درمان و شاخص پنجم آزمون شخصیت یعنی وجدانی بودن، با همکاری بیمار ارتباطی معنی‌دار داشتند (05/ 0 > p value). نتیجه‌گیری: همکاری بیماران (به خصوص 14 سال به بالا) پیش از درمان ارتودنسی، قابل پیش‌بینی است. 5 عامل جنس، وضعیت اقتصادی خانواده، وضعیت تحصیلی و رفتاری بیمار در مدرسه، احساس نیاز بیمار به درمان و شاخص وجدانی بودن با همکاری بیمار رابطه‌ی مثبت داشتند.