مقایسه‌ی وضعیت سلامت دهان و شاخص پلاک دندانی در کودکان مبتلا به بیش‌فعالی- کم‌توجهی درمان‌شده و درمان‌نشده در مقایسه با کودکان سالم

اختلال بیش‌فعالی- کم‌توجهی adhd (attention-deficit/ hyperactivity disorder)، یک الگوی پایدار کم‌توجهی، پرفعالیتی و تکانش‌گری است و یکی از شایع‌ترین مشکلات سلامت روانی در دوران کودکی می‌باشد که 12تا 15 درصد کودکان سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده است. هدف از این مطالعه، بررسی میزان پوسیدگی دندانی و وضعیت بهداشت دهان و دندان در کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی- کم‌توجهی در مقایسه با کودکان سالم بود که اهمیت اقدامات پیشگیرانه را در حفظ سلامت دهان و دندان کودکان مبتلا، روشن می‌ساخت.در این مطالعه‌ی مورد- شاهدی از نوع مقطعی، 33 کودک مبتلا به adhd درمان ‌شده، 32 کودک مبتلا به adhd درمان‌ نشده و 37 کودک سالم 7 تا 12 ساله، از نظر شاخص‌های dmft (دندان‌های شیری)، dmft (دندان‌های دائمی) و pi (پلاک دندانی) معاینه شدند. کودکان سالم از لحاظ سن و جنس با کودکان مبتلا، همسان گردیده و با آزمون‌های آنالیز یک طرفه و کای‌اسکوئر با نرم‌افزار spss نسخه‌ی 18، آنالیز شده و داده‌هایی که 05/ 0 > p value بودند، معنی‌دار در نظر گرفته شد.میانگین شاخص dmft (97/ 0 = p value) و pi (48/ 0 = p value) در کودکان بیش‌فعال، اختلاف معنی‌داری با گروه شاهد نداشت، ولی میانگین شاخص dmft در گروه شاهد، بطور معنی‌داری کمتر از دو گروه مبتلا به adhd به دست آمد (04/ 0 = p value).کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی- کم‌توجهی، به دلیل علائمی مثل کم‌توجهی و تکانش‌گری، توانایی لازم برای انجام فعالیت‌های منظم مانند مسواک زدن را ندارند، به همین دلیل پوسیدگی دندان‌های شیری بیشتری را نسبت به کودکان عادی تجربه می‌کنند؛ اما در محدوده‌ی سنی مطالعه‌ی حاضر، به دلیل اینکه فرصت کافی برای پوسیدگی دندان‌های دائمی وجود نداشت، تفاوتی در میانگین شاخص dmft دیده نشد. همچنین پلاک دندانی (pi) در کودکان بیش‌فعال، بیش از کودکان عادی به دست نیامد.