فراوانی ایمپلنت‌های قرار داده شده در دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان به تفکیک فاکتورهای جراحی و پروتزی

مقدمه: برای بررسی ایمپلنت‌های دندانی و پروتز ایمپلنت اطلاعات دموگرافیک، پروتزی و جراحی هر بیمار نیاز است. هدف از مطالعه‌ی حاضر، جمع‌آوری اطلاعات مندرج در پرونده‌های کاغذی بیمارانی که در دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان در بازه‌ی زمانی 1376 تا 1392 ایمپلنت گذاشته‌اند، به صورت سازمان‌یافته به تفکیک فاکتورهای جراحی و پروتزی موثر در موفقیت یا شکست ایمپلنت‌های دندانی می‌باشد.مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی بود که بر روی پرونده‌ی بیماران مراجعه کننده به دانشکده‌ی دندان‌پزشکی اصفهان جهت قرار دادن ایمپلنت‌های دندانی در بازه‌ی زمانی 1376 تا 1392 صورت گرفت. پس از دسترسی به پرونده‌ی بیماران، اطلاعات موجود در پرونده‌ها در فرم جمع‌آوری اطلاعات تهیه شده برای هر بیمار، به تفکیک دموگرافیک، تاریخچه‌ی پزشکی و دندان‌پزشکی، اطلاعات جراحی و پروتزی و پیگیری استخراج گردید. اطلاعات به دست آمده با استفاده از شاخص‌های فراوانی گزارش شد.یافته‌ها: جمعیت مورد پژوهش شامل 2517 عدد ایمپلنت بود. جراحی gbr (guided bone regeneration) در 438 مورد از ایمپلنت‌های کار شده انجام گرفته بود. جراحی سینوس لیفت در انجام کارهای پیشرفته‌ی جراحی بیشترین آمار را داشت که در 158 عدد از ایمپلنت‌های کار شده انجام شده بود. اتوگرافت در 7 درصد از ایمپلنت‌های کار شده، صورت گرفته بود. پیوند آلوپلاست با فراوانی 40/31 درصد بیشترین فراوانی را در پیوندهای استخوانی و زنوگرافت با فراوانی 38/9 درصد در رده‌ی دوم قرار داشت. از ایمپلنت‌های کار گذاشته شده، تعداد 905 عدد bone level و تعداد 1532 عدد tissue level بود. نتیجه‌گیری: پیوند آلوپلاست، بیشترین فراوانی را در انجام gbr دارا بود. عمل سینوس لیفت، در 158 عدد از ایمپلنت‌های کار شده انجام گردیده و بیشترین نوع ایمپلنت مورد استفاده، برند zimmer بود.