بررسی میزان کنترل عفونت متقاطع مطب‌های دندان‌پزشکی و لابراتوارهای دندانی

مقدمه: از آنجا که لابراتوارها و دندان‌پزشکان، ارتباط نزدیکی دارند و کنترل عفونت نقش مهمی در جلوگیری از انتقال و سرایت انواع پاتوژن‌ها و بیماری‌ها دارد و با توجه به اینکه بسیاری از لابراتوارها از این مساله آگاهی کامل ندارند، هدف از انجام این مطالعه، طراحی پرسش‌نامه‌ای به منظور ارزیابی اطلاعات دندان‌پزشکان و لابراتوارهای دندان‌پزشکی در خصوص جلوگیری از سرایت متقاطع بیماری‌ها می‌باشد. مواد و روش‌ها: برای این مطالعه، تعداد 250 دندان‌پزشک و 50 لابراتوار (دارای مجوز) انتخاب شدند و بطور تصادفی پرسش‌نامه‌هایی در زمینه‌ی کنترل عفونت بین آنها توزیع و جمع‌آوری گردید. پس از جمع‌آوری اطلاعات، داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه‌ی 22 و آزمون کای ‌اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت (0/05 > p value). یافته‌ها: در مقایسه‌ی بین دندان‌پزشکان عمومی و متخصص از جهت کاربرد دستکش، ماسک و عینک محافظ، تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده نشد (0/05 < p value). بین دندان‌پزشکانی که در مطب و کلینیک کار می‌کردند از لحاظ کاربرد عینک محافظ، تفاوت معنی‌دار نبود (0/384 = p value)، ولی در کاربرد دستکش تفاوت آماری دیده شد (0/02 = p value). بیشترین مواد قالب‌گیری مصرفی سیلیکون‌های تراکمی (90/4 درصد) و آلژینات (90 درصد) بود و 88 درصد از دندان‌پزشکان همیشه اقدام به شستن قالب‌ها بعد از قالب‌گیری می‌کردند، 0/8 درصد هرگز این‌کار را انجام نمی‌دادند. ضد عفونی کردن قالب‌ها در لابراتوارها تنها در 8 درصد موارد به صورت روتین انجام می‌شد.نتیجه‌گیری: کنترل عفونت متقاطع بین لابراتوار و مطب، نیاز به توجه دارد به طوری که دندان‌پزشکان و تکنسین‌های لابراتوار در رابطه با کنترل عفونت متقاطع، احساس مسوولیت کمی می‌کنند.