ارزیابی تاثیر ریختگی مجدد آلیاژ بیس‌متال بر استحکام باند پرسلن بر آلیاژ

مقدمه: رستوریشن‌های متال- سرامیک، امروزه بطور عمده در دندان‌پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. استفاده از آلیاژهای بیس‌متال در ساخت این رستوریشن‌ها به دلیل ملاحظات اقتصادی، خواص مکانیکی و دنسیته‌ی کم آنها گسترش یافته است. ذوب کردن مجدد آلیاژهای قبلی یک روش معمول در لابراتورهای دندان‌پزشکی جهت کاهش هزینه‌ی ساخت پروتزهای ثابت است. هدف از این پژوهش، ارزیابی تاثیر ریختگی مجدد آلیاژ بیس‌متال کامند بر استحکام باند پرسلن به فلز می‌باشد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی- آزمایشگاهی، جهت انجام مطالعه ابتدا 23 ورقه‌ی مومی با ابعاد 25 x 3 x0/5 میلی‌متر، توسط تیغ بیستوری بریده شد و پس از اسپروگذاری، حذف موم با آلیاژ بیس‌متال کامند ریخته شد. سپس گروه دوم به همین روش آماده‌سازی گردید و جهت کستینگ از 50 درصد آلیاژ تازه و 50 درصد آلیاژ قبلی استفاده ‌شد. گروه‌های سوم و چهارم نیز به همین روش آماده‌سازی شدند، با این تفاوت که در هر دو گروه مخلوطی از آلیاژ تازه و 50 درصد آلیاژ گروه قبلی استفاده ‌گردید. پس از سندبلاست، سایش سطحی و انجام مراحل آماده‌سازی، نمونه‌ها پرسلن‌گذاری شدند. نمونه‌ها جهت انجام تست خمش 3 نقطه‌ای در دستگاه آزمایش یونیورسال قرار گرفتند و نیرو با سرعت0/5 میلی‌متر بر دقیقه به نمونه‌ها وارد ‌شد و در نهایت نتایج توسط آنالیز anova مورد بررسی قرار ‌گرفت (0/05 > p value).یافته‌ها: بالاترین میانگین استحکام به شکست پرسلن به آلیاژ، در گروه اول (7/1 ± 30/9 نیوتن)، بود و پس از آن به ترتیب در گروه‌های سوم (6/7 ± 28/7 نیوتن)، گروه دوم (6/6 ± 26/8 نیوتن)، و گروه چهارم (4/5 ± 24/3 نیوتن) قرار داشت. میانگین استحکام شکست پرسلن به آلیاژ در گروه 1 و 2 (0/03 =p value )، گروه‌های 1 و 4 (0/001 = pvalue ) و گروه‌های 3 و 4 (0/02 =p value ) با یکدیگر اختلاف معنی‌دار داشتند. بین گروه‌های 1 و 3 (0/26 =p value )، گروه‌های 2 و 3 (0/3=p value ) و گروه‌های 2 و 4 (0/18 =p value ) اختلاف معنی‌دار مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: کستینگ مجدد آلیاژهای بیس‌متال، موجب کاهش در استحکام باند پرسلن به آلیاژ می‌شود.