تحلیل مدل تدریس ویتگنشتاین بر اساس رویکرد دانش ضمنی

هدف پژوهش حاضر بررسی رویکرد ضمنی ویتگنشتاین دوم در فلسفه تدریس او می باشد. ویتگنشتاین در نیمه دوم حیات فکری خویش از رویکرد کارکردی زبان سخن گفته است. در این تغییر نگرش زبان صریح گزاره‌ای توصیف کننده امور واقع جهان جای خود را به زبان کاربردی و ضمنی در مواجه با موقعیت‌های جهان داده است. از سوی دیگر حوزه تدریس و یادگیری به‌طور سنتی مبتنی بر آموزه‌های دانش صریح بوده و بر نقش مهم دانش گزاره‌ای برای بیان و انتقال صریح و همگانی دانش تاکید داشته است. یافته پژوهش حکایت از آن دارد که تلفیق رویکرد کارکردی به زبان با نظریه دانش ضمنی در امر تدریس و آموزش منجر به شکل‌گیری مدلی از آموزش تحت عنوان تدریس ضمنی برای ویتگنشتاین شده است که دارای ابعاد و کاربردهای متفاوتی نسبت به رویکرد پیشین است و حاصل تجریه زیسته او در فضای کلاس درس و هدایت شاگردانشان می‌باشد. سه مشخصه اصلی این رویکرد جدید بیان‌ناپذیری،‌ قاعده‌گریزی و متن‌محوری تدریس است. این رویکرد متاسفانه در سایه روایت پوزیتویستی در فضای تعلیم و تربیت و مدل‌های تدریس کاملا نادیده انگاشته شده است. روش پژوهش حاضر تحلیل کیفی با رویکرد تحلیل زبانی در بررسی آثار ویتگنشتاین متاخر و نظریه‌های مطرح در خصوص دانش ضمنی بر اهمیت این مدل از تدریس است. 

analysis of the wittgenstein teaching model based on tacit knowledge approach

knowledge has two explicit and tacit parts. the field of teaching and learning is traditionally based on explicit knowledge teachings and emphasized the important role of propositional knowledge for the explicit and universal expression of knowledge. but tacit knowledge with the three main characteristics of inarticulate, breaking rules and context oriented are the exact opposite of explicit knowledge. on the other hand, wittgenstein’s attitude in the second half of his intellectual life about the functional role of language and its relation to human thought has had a very important impact on the views of the philosophy of education, especially the field of teaching and learning. combining functional-language approach with tacit knowledge theory in teaching and learning has led to the formation of a model of teaching as tacit teaching which has different dimensions and applications than the previous approach. wittgenstein’s view of education and teaching experience is one of the most important components of this kind of teaching model. the purpose of this paper is to show the relationship between the main components of the teaching of implicit teaching and wittgenstein’s teachings in the philosophical investigation. to achieve this, the method of qualitative analysis with a linguistic analysis approach has been used to study wittgenstein’s works and the theories on tacit knowledge of the subject.