ارتباط بین اندازه تحصیلات و شغل در ایران: کاربرد مدل وردوگو- وردوگو

در چند دهه­ی­ اخیر، عرضه­ی­ نیرویِ کار تحصیل­کرده به بازار کار افزایش یافته که موجب پدیدارشدن تحصیلات فرانیاز شده است. تحصیلات فرانیاز بالقوه پدیده­ای هزینه بر برای اقتصاد محسوب می­شود که  ضرورت بررسی این موضوع را نمایان می­سازد. دراین مقاله سعی شده استکه با روش میانگین تطابق تحقق یافته(rm)[1] و به کمک کدهای طبقه ­بندی مشاغل[2](isco) و با استفاده از داده­های طرح آمارگیری از ویژگی­های اجتماعی و اقتصادی خانوار سال1382 و به کمک مدل وردوگو– وردوگو[3]بهبررسی بازده سال­های تحصیل، تحصیلات فرانیاز و فرونیاز در ایران بپردازیم. در این راستا متغیرهای دیگری همچون جنسیت، تاهل و مالکیت (به لحاظ دولتی و خصوصی بودن) نیز مورد بررسی قرار می­گیرد. نتایج تحقیق نشان می­دهد که، بازده هرسال تحصیلات رسمی به طور متوسط 3/9% می­باشد و در صورت برابر بودن تحصیلاتِ افراد، افرادی که تحصیلات فرانیاز دارند، در مقایسه با افرادی که تحصیلات­شان فرانیاز نیست، درآمد کمتری کسب می­کنند و افراد دارای تحصیلات فرونیاز، نسبت بهکسانی که تحصیلاتشان فرونیاز نیست، درآمد بیشتری کسب می­کنند. همچنین اثر تجربه بر درآمدِ افراد، مثبت اما با نرخی کاهشی مشاهده می­شود و نیز مشاهده می­شود که زنان و مجردها، درآمد کمتری نسبت به سایرین کسب می­کنند. [1]. mean realized matches [2]. international standard classification of occupations [3].verdugo, r., & verdugo, n. (1989).