سیاست بهینه زیست محیطی، نااطمینانی و کیفیت نهادی: مطالعه موردی ایران

دخالت دولت و اجرای سیاست های زیست محیطی، یکی از راه کارهای کاهش عوارض جانبی ناشی از تولید و در راستای دستیابی به توسعه پایدار است. بدون شک، کیفیت نهادی نیز یک عامل مهم تاثیرگذار در انتخاب سیاست بهینه زیست محیطی است. لذا مقاله حاضر، به شناسایی سیاست بهینه زیست محیطی از بین ابزارهای رایج دخالت دولت (اخذ مالیات بر انتشار آلودگی و سیاست مجوز انتشار آلودگی) در شرایط وجود نااطمینانی زیست محیطی و اقتصادی و در درجات مختلف کیفیت نهادی، پرداخته است. دستاورد نظری مقاله حاضر، این است که کیفیت نهادی را وارد یک الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی کرده و تاثیر آن بر انتخاب سیاست زیست محیطی را بررسی نموده است. یافته های تجربی مقاله حاضر، نشان می دهد که در درجات مختلف کیفیت نهادی، سیاست مجوز انتشار آلودگی بر سیاست مالیات بر انتشار آلودگی، برتری دارد. همچنین نتایج نشان داده است که با بهبود وضعیت کیفیت نهادی و در صورتی که تنها تکانه زیست محیطی باشد، سیاست بهینه، سیاست مالیات بر آلودگی است.

Optimal Environmental Policy, Uncertainty and Institutional Quality: The Case of Iran

Intervening government and performing environmental policies are among solutions for reducing production externalities and achieving sustainable development. Indeed, institutional quality is an effective factor in selecting optimal environment policies. This paper tries to identify optimal environmental policy among common public tools for intervening (pollution taxes and permits) in the presence of environmental and economic uncertainties with various institutional quality degrees. In this paper, institutional quality is included in a dynamic stochastic general equilibrium model and its effect on choosing environmental policy is considered. The results showed that pollution permit is preferred to taxation on pollution with various institutional quality degrees. In addition, with improvement in institutional quality, if only shock is an environmental shocks, then taxation on pollution will be an optimal policy.