انتقال نرخ ارز شرطی به قیمت مصرف کننده در ایران: رهیافت dsge

هدف اصلی این تحقیق، بررسی این موضوع است که اگر شوکی به اقتصاد وارد گردد و سبب تغییر نرخ ارز و قیمت ها شود، انتقال نرخ ارز یعنی رابطه قیمت و نرخ ارز به چه میزان خواهد بود. نکته اساسی در این پژوهش، آن است که نرخ ارز به عنوان پدیده ای درونزا در نظر گرفته شد. این مساله از این نظر حائز اهمیت است که انتقال نرخ ارز که در اثر یک شوک خاص اتفاق می افتد، با انتقال نرخ ارز که در اثر شوک دیگر اتفاق می افتد، متفاوت است. ازاین رو، یک مدل تعادل عمومی پویای تصادفی برای اقتصاد ایران ارائه گردید و شبیه سازی مدل انجام شد. دقت الگو با استفاده از گشتاورهای مدل و داده های فصلی سال 1367 تا 1389 بررسی گردید. درجه انتقال نرخ ارز به شرط هریک از شوک های وارد بر اقتصاد (شوک تکنولوژی، درآمد نفتی، تولید خارجی، تقاضای پول، نرخ بهره خارجی و سیاست پولی)، به صورت حاصل تقسیم کوواریانس توابع ضربهواکنش نرخ ارز و سطح قیمت بخش بر واریانس تابع ضربهواکنش نرخ ارز طی افق موردنظر محاسبه گردید. درنهایت، انتقال نرخ ارز کلی به صورت جمع وزنی ضرایب انتقال ارز شرطی که وزن ها منعکس کننده سهم نسبی شوک های مختلف در توضیح تغییرات نرخ ارز می باشد، محاسبه گردید. بیشترین درجه انتقال نرخ ارز شرطی در بلندمدت به شاخص قیمت مصرف کننده، بعد از شوک درآمد نفت و شوک تولید خارجی می باشد که نزدیک به عدد یک و انتقال کامل است و کمترین میزان درجه انتقال، مربوط به شوک تکنولوژی است.

Conditional Exchange Rate Pass-Through to Consumer Prices in Iran: A DSGE Approach

The main goal of this paper is to analyze the exchange rate passthrough, the relationship between exchange rate and prices, provided that a shock occurs and changes exchange rate and prices. The key point in this study is that exchange rate is considered as an endogenous variable. This issue is important because exchange rate passthrough due to specific shocks differs from case to case. Hence a dynamic stochastic general equilibrium model is presented and simulated for Iran. The accuracy of the model is analyzed by comparing the moments of the model and the moments of the quarterly data from 1988 to 2010. Then, exchange rate passthrough conditional on each shock (technology, oil revenue, foreign output, and demand for money, foreign interest rate and monetary policy shocks) is calculated by the ratio of covariance of the impulse response of price and exchange rate to variance of the impulse response of exchange rate. Finally, aggregate exchange rate passthrough is computed as the sum of conditional passthrough coefficients in each time weighted by the contribution of each shock. The biggest exchange rate passthrough to consumer prices belongs to oil revenue and foreign output shocks which amounts to about 1, and the smallest one is related to technology shock.