بهره‌وری و تاثیر آن بر بقای بنگاه‌های جدیدالورود صنایع تولیدی ایران

اگرچه بهره وری موضوعی است که از دیرباز در ادبیات اقتصادی مطرح بوده، اما تنها در سال‌های اخیر در اقتصاد ایران بصورت چشمگیر مورد توجه جدی قرار گرفته و شاید بتوان برنامه چهارم توسعه را نقطه عطفی برای توجه به این موضوع قلمداد نمود. چراکه در نظر بود تا در این برنامه یک سوم رشد اقتصادی از قبل رشد بهره وری تامین گردد. با این نگاه، انتظار بر آن است که بتوان تاثیر بهره وری و رشد آن را بر عملکرد هر اقتصاد یا بنگاه‌های فعال در آن مشاهده نمود و از این رو، این مقاله با هدف اصلی بررسی تاثیر بهره وری کل و بهره‌وری نیروی‌کار بنگاه های جدیدالورود صنایع تولیدی ایران بر احتمال بقای آن ها طراحی شده است. داده های این پژوهش را داده های بنگاه های جدیدالورود صنایع تولیدی جمع آوری شده توسط مرکز آمار ایران در سال های 1379، 1380 و 1381 تشکیل داده است. با پیگیری بنگاه های مذکور و تفکیک آنها به دو دسته بنگاه های باقی مانده و خارج شده تاثیر بهره وری بر احتمال بقای آنها با استفاده از مدل مخاطره کاکس مورد بررسی قرار گرفته است. برخلاف انتظار نتایج این پژوهش نشان دهنده آن است که بهره وری کل تاثیر مثبت و معناداری بر احتمال بقای این بنگاه ها نشان نمی دهد. این در حالی است که افزایش بهره‌وری نیروی کار باعث گردیده تا احتمال بقای بنگاه‌های جدیدالورود بصورت معنا‌داری افزایش یابد. این یافته به معنای آن است که بهره‌وری نیروی‌کارکه می‌توان آنرا نمودی از سرمایه نیروی انسانی هر بنگاه نیز تلقی نمود از اهمیت دوچندانی برای حیات یک ینگاه اقتصادی به‌ویژه در سال‌های نخستین ورود به فعالیت (دوران نوزادی) برخوردار است.