تحلیل پویای اثر اصلاحات ساختاری بر بهره‌وری صنعت برق ایران

صنعت برق ایران چهار دوره تکاملی را تجربه کرده است: مقررات‌گذاری، مقررات‌زدایی، تجدید ساختار و خصوصی‌سازی. مقررات‌گذاری نقش مدیریتی و مالکیتی دولت در صنعت برق را افزایش داده و مقررات‌زدایی قوانینی که به تداوم حضور دولت در صنعت برق منجر می‌شد را تغییر داده و چارچوب قانونی برای حضور بخش خصوصی ایجاد کرده است. تجدید ساختار، انحصار عمودی را تفکیک وآن را به سه بخش تولید، توزیع و انتقال تقسیم و نهایتاً خصوصی‌سازی، فرایند انتقال مالکیت به بخش خصوصی را درپی داشته است. در این مقاله به بررسی اثر اصلاحات ساختاری بر بهره‌وری صنعت برق براساس روش تحلیل پوششی داده‌ها و شاخص مالم‌کوییست پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که در دوره اصلاحات، بهره‌وری صنعت برق بهبود یافته است و در این بهبود بهره‌وری، تغییرات کارایی فنی نقش بیشتری نسبت به تغییرات تکنولوژیک داشته است.