محاسبه ضرایب داده- ستانده سه منطقه ای، روش ترکیبی سهم مکانی- جاذبه (مطالعه موردی: مناطق نفت خیز، استان تهران و سایر اقتصاد ملی)

سیاست گذاری منطقه ای نیازمند به کارگیری الگوی مناسب اقتصادی است. یکی از الگوهای متداول در این حوزه، مدل داده ستانده چند منطقه ای است که در آن اقتصاد ملی به مناطقی با مزیت های نسبی متفاوت تجزیه و بر اساس آن، سیاست گذاری های مشخص صورت می گیرد. روش تهیه جدول داده ستانده چند منطقه ای در ایران همواره یکی از چالش های اصلی به منظور استفاده از آن ها در سنجش اثر سیاست گذاری ها در مناطق شناخته شده است. در این پژوهش به منظور رفع چالش فوق، روش ترکیبی سهم مکانی جاذبه برای اولین بار در ایران معرفی و به صورت تجربی برای سه منطقه ایران تهیه شده است. در روش ترکیبی سهم مکانی جاذبه در تامین داده های تجارت بین مناطق از بیشترین عوامل اقتصاد فضا (اندازه بخش عرضه کننده،اندازه بخش تقاضاکننده، اندازه کل اقتصاد، و فاصله) به طور همزمان بهره گرفته می شود. در بخش تجربی به منظور عملیاتی نمودن روش فوق از جدول داده ستانده ملی سال 1390 و آمار حساب های منطقه ای استان ها که به سه منطقه تهران، مناطق نفت خیز(شامل استان های خوزستان، بوشهر، ایلام، کهکیلویه و بویر احمد و فرامنطقه) و سایر اقتصاد ملی تفکیک شده استفاده و ضرایب داده ستانده سه منطقه ای محاسبه گردیده است. نتایج نشان می دهند که ضرایب فزاینده در سه منطقه مورد مطالعه متفاوت می باشند. ضمن این که استان تهران در بین مناطق مورد مطالعه بیشترین اثرات سرریزی و سایر اقتصاد ملی بالاترین ضریب فزاینده را دارد.

Calculation of three-regions input-output coefficients, hybrid Location Quotient - Gravity Method, (Case Study: oil-rich regions, Tehran Province, and the rest national economies)

Regional policy requires the use of a suitable economic model. One of the common patterns in this field is the multiregion inputoutput model in which the national economy is subdivided into regions with different comparative advantages and on the basis of specific policies. Multiregional inputoutput data preparation in Iran has always been one of the main challenges in using them to measure the impact of policymaking in regions. In this study, in order to overcome the above challenge, the hybrid Location Quotient Gravity method is introduced for the first time in Iran and has been empirically prepared for three regions of Iran. In hybrid Location Quotient Gravity Method for Providing trade data between regions, utilizes the most spaceeconomy factors (supplier size, demand size, total economy size, and distance) simultaneously. In the Experimental section, in order to operate the above method are used the National Input output Table of 2011 and the statistics of regional accounts of provinces that are divided into three regions: Tehran, oilrich regions (including Khuzestan, Bushehr, Ilam, Kohkiloyeh and BoyerAhmad and Transregion) and have been calculated using three regional dataoutput coefficients. The results show that coefficients are different in the three study areas. Meanwhile, Tehran province has the most spillover effects among the study areas and the rest economy has the most coefficient.