رژیم رشد اقتصادی در ایران مزد محور است یا سودمحور؟

در این پژوهش در چارچوب مکتب پساکینزی ارتباط میان توزیع عاملی درآمد و تقاضای کل در ایران با استفاده از داده های دوره زمانی 1346-1393 ارزیابی شده است. برای این منظور، سهم سود و رشد به ترتیب به عنوان نماینده هایی برای توزیع عاملی درآمد و رشد تقاضا در نظر گرفته شده اند. نتایج تجزیه و تحلیل هم انباشتگی مبتنی بر رویکرد نشان می دهند که سهم سود و رشد اقتصادی در بلندمدت اثرات مثبت و معنی داری بر یکدیگر دارند. علاوه بر این، نتایج مبتنی بر مدل تصحیح خطا نشان می دهند که در بلندمدت علیت گرنجری دوطرفه بین سهم سود و رشد اقتصادی وجود دارد. با این وجود، در کوتاه مدت، علیت گرنجری فقط از سهم سود به رشد اقتصادی برقرار است. مهم ترین پیامد چنین نتایجی آن است که در هر دو افق زمانی کوتاه مدت و بلندمدت رژیم تقاضا (رشد) در ایران سود محور است. بر اساس این نتیجه، به‌کارگیری تکنولوژی های سرمایه بر به جای تکنولوژی های کاربر سهم سود را افزایش می دهد و در نتیجه منجر به افزایش تقاضای کل و رشد اقتصادی می شود. کاربرد سیاستی این یافته این است که دولت بایستی با هدف افزایش درآمد جامعه، سیاست های لازم برای تشویق بنگاه ها و نیز تسهیل شرایط برای آنها در به‌کارگیری تکنولوژی های سرمایه بر را دنبال کند. از طرف دیگر، دولت بایستی سیاست های موثری را جهت بهبود توزیع درآمد و در نتیجه افزایش رفاه جامعه اتخاذ کند.

Is the Economic Growth Regime in Iran Wage-led or Profit-led? 

This study investigates the relationship between factor income distribution and aggregate demand in the context of the PostKeynesian school, using data from Iran over the period 13461393. To this end, profit share and GDP growth are used as proxies for factor income distribution and demand growth, respectively. The results of the cointegration analysis based on the ARDL approach show that profit share and economic growth have a positive and significant effect on each other in the longrun. Furthermore, the results based on the error correction model show that, in the longrun, there is a bidirectional Granger causality between profit share and economic growth. However, in the shortrun, Granger causality runs only from profit share to economic growth. The most important consequence of such results is that there is a profitled demand (growth) regime for Iran in both the shortrun and the longrun. Based on this result, the use of capitalintensive technologies instead of laborintensive technologies increases the share of profits and thus leads to an increase in demand and economic growth. The implication of this finding is that the government should pursue policies to encourage and facilitate firms to adopt capitalintensive technologies, aimed at increasing the income of society as a whole. On the other hand, the government should also adopt effective policies to improve income distribution, increasing welfare.